Τα προκαταρκτικά

Στοχάσου τα εξής: Η ζωή και η φύση είναι γεμάτες με συστήματα κατασκευασμένα από συνδεδεμένες ατομικές μονάδες. Ο καθένας μας, σε κάθε στιγμή της ζωής του, λειτουργεί ως μία από αυτές. Εν αγνοία του, φυσικά. Για παράδειγμα, οι επιβάτες μιας υπερατλαντικής πτήσης νομίζουν ότι περιέχονται σε κάποιο μοναδικό σώμα ο καθένας τους. Λάθος κάνουν. Σώμα μοναχικό ίσως, μοναδικό όχι. Κι αυτό, διότι όλα τα ανθρώπινα σώματα λειτουργούν με έναν βιολογικό κύκλο 25 ωρών, εάν βρεθούν σε πλήρη απομόνωση από τις μεταβολές του φωτός, τα ξυπνητήρια και το ημερήσιο κούρντισμα. Έτσι είναι κατασκευασμένο το ανθρώπινο σώμα από τις διαγαλαξιακές υπερδυνάμεις, τι να κάνουμε τώρα. Οι λειτουργίες μας, με βάση το εικοσιτετράωρο που έχουμε καθιερώσει στον δυτικό πολιτισμό, είναι παρά φύσιν. Λειτουργούμε συνεχώς μια ώρα νωρίτερα. Όμως, επειδή ο ανθρώπινος οργανισμός είναι πολύ υπάκουος, έχει υποστεί «καθήλωση φάσης» στην συχνότητα του εικοσιτετραώρου. Στη διάρκεια του υπερατλαντικού ταξιδιού λοιπόν, αυτή η καθήλωση φάσης απορυθμίζεται, κι έτσι, όλοι οι συνεπιβάτες, όταν ξαναπατήσουμε το ποδαράκι μας στον πλανήτη, παθαίνουμε την εμπειρία του βιολογικού αποπροσανατολισμού (τζετ λακ, οστρογοτθιστί), διότι το σωματάκι μας προσπαθεί να καθηλωθεί τώρα σε έναν διαφορετικό 24ωρο κύκλο από εκείνον του τόπου της αναχώρησής του. Το σύστημα τζετ λακ λειτούργησε διότι συντονίστηκαν οι επιβάτες μεταξύ τους. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σε μια λυκειακή σχολική τάξη. Οι συμμαθήτριες, με χρόνιο συγχρωτισμό, έχουν την τάση να συγχρονίζουν τους έμμηνους κύκλους τους. Παρομοίως, οι θαμώνες μιας κινηματογραφικής αίθουσας έχουν την τάση να συγχρονίζουν συμπτωτικά τον βήχα τους. Προσέξτε το την επόμενη φορά που θα πάτε στο σινεμά ή σε μια συναυλία ή σε μια θεατρική παράσταση. Δύο δρομείς οι οποίοι τρέχουν πλάι πλάι συντονίζουν ασυνείδητα τους παλμούς της καρδιάς τους. Δυο κωδωνοκρούστες οι οποίοι ακούν ο ένας την καμπάνα του άλλου από μακριά τείνουν άθελά τους να συγχρονίσουν τις κωδωνοκρουσίες τους. Οι πυγολαμπίδες, όταν βρεθούν πολλές μαζί, συντονίζουν το αναβόσβημά τους. Εν ολίγοις: οποιαδήποτε δραστηριότητα τελείται από κοινού από κάποιον αριθμό υποκειμένων (ανθρώπων, βακτηριδίων, κυττάρων, κλπ), τείνει να αποκτά συμπτωτική συμπεριφορά ως προς τον τρόπο και το χρόνο της εκδήλωσής της. Ο ένας μας ρεγουλάρει τον άλλο, κι όλοι μαζί διαμορφώνουμε ένα κοινό σύστημα λειτουργίας. Ή υπακούμε προκαταβολικά σε αυτό, ανάλογα με το πόσο εξημερωμένοι είμαστε.. Διαλέξτε την ερμηνεία που σας παρηγορεί ισχυρότερα.

Και τώρα, δράση 90′′

Χρειάζεται, απλώς, να υπάρξεις με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο, επί ενενήντα δευτερόλεπτα. Διάλεξε έναν από τους πολλούς. Μπορείς να σκεφτείς έναν άνθρωπο. Να τηγανίσεις δυο αυγά. Να σηκωθείς να περπατήσεις μέχρι το παράθυρο και να χαζέψεις την κουτσή γάτα η οποία βόσκει τα σκουπίδια μέσα στο ξέχειλο κάδο. Να φιλήσεις κάτι στο στόμα. Να ξύσεις την ψυχή σου. Να διαβάσεις αυτό το κείμενο. Πόσοι άλλοι νομίζεις πως κάνουν τις ίδιες πράξεις συγχρόνως με εσένα;

Αμέσως μετά

Σκέψου μιαν απάντηση για το εξής ερώτημα: Ποιος άλλος, άγνωστος, διαβάζει τούτο το κείμενο την ίδια στιγμή μ’ εσένα; Δηλαδή με ποιον άλλον αναγνώστη είσαι συγχρονισμένος τώρα που διαβάζεις τη λέξη «λέξη» σκυμμένος στη σελίδα σου; Που βρίσκεται; Και πώς σ’ έχει πλάσει εκείνος μέσα στο μυαλό του;