Ο κόσμος δίχως τον Τζον Άσμπερι
έχει διαρκέσει μια μέρα
μέχρι τώρα. Σύντομα
μια εβδομάδα, έναν αιώνα.
Θα κοιτάζουν πίσω οι άνθρωποι
και θα ξύνουν τα κεφάλια τους
όπως κάποιοι κάνουν τώρα;
Ελπίζω όχι. Αλλά
δεν είναι στο χέρι μου
έτσι κι αλλιώς, και
ποσώς μ’ ενδιαφέρει.
Αλλά αυτό που ο εκείνος έκανε,
η ποίησή του δηλαδή,
είναι υπέροχο.
Μου έδωσε μια σύζευξη,
την πήρα κι έφυγα τρέχοντας,
αν και με πισωγύριζε
συνεχώς, κι έτσι έτρεξα πίσω.
Και να ’μαι πάλι εδώ
με μια σύζευξη
στα χέρια μου.
Η σκέψη μου
ήταν να την επιστρέψω,
αλλά αντί γι’ αυτό
θα μετακινήσω
το δάσος δεκαπέντε πόντους
προς τ’ αριστερά και τίποτε
άλλο.