— Και πώς ξεκίνησε η συρραφή του παράδοξου;

— Όλα άρχισαν
απ’ το κουτί σ’ εκείνη τη σοφίτα
αλλά κι από ένα πάπλωμα
που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Πιάτα, φορέματα, βιβλία παιδικά
διακοσμημένα τραπεζάκια
μυθιστορήματα γιαγιάδων
κι εκκλησιαστικά λατινικά
μια άσκοπη περιπλάνηση στο ανορθόγραφο
μα τακτοποιημένο παρελθόν
σαν τα παλιομοδίτικα ρεφρέν
που βγάζουν τη νύχτα τους
σε ξεχασμένα σκηνικά από όπερες παλιές.
Ο χάρτης πορείας, φυσικά
δεν προορίζεται να σας καθοδηγήσει.
Η περιέργεια θα αναθέσει στο μυστήριο
να ψάξει για εσάς.

— Μα θα μας ψάξει το μυστήριο
ή θ’ αναλάβει στη θέση μας
να ερμηνεύσει την κατάνυξη
των καρτ ποστάλ;

— Μα είναι προφανές.
Κι ούτε να σας παραπλανά
ο άντρας με τη ναυτική στολή στο επιτραπέζιο
– το κεφάλι του έχει αντικατασταθεί
από ένα μπουκέτο άνθη –
ούτε «ο Δαβίδ με το κεφάλι του Γολιάθ»
του Καραβάτζιο
– το έσκασε απ’ την Galleria Borghese και το Prado
και σε κατάλογο ανδρικών ενδυμάτων φιγουράρει –
θα έπρεπε να σας βάζει σε υποψίες
το καρουσέλ που καίγεται
κι η άνιση μάχη
των νιφάδων και των κουνελιών
στο πρώτο μου ποίημα στα οκτώ
κοντά στη λίμνη Οντάριο.
Φυσούσε, ξέρετε
ο «αιθέρας των ξεχασμένων τεμαχίων»
κι από τους χιονισμένους λόφους
κατέβαιναν πάνω σε έλκηθρα παιδιά
τέρατα κινουμένων σχεδίων αγκάλιαζαν
αγόρια με βατόμουρα
πρόσωπα αβέβαια για το φύλο τους
και Λουκρητίες σε αίθουσες αναμονής
σιδηροδρομικών σταθμών
όλα ψέμα πρωταπριλιάτικο
αύρα από νορβηγικά φιόρντ
στην ωχρή επιδερμίδα του Ραφαήλ
μια άμπωτη μορφών
σε δάσος πανύψηλων σεκόγια.

— Είναι εφηβική αυθάδεια η άτακτη επικόλληση
ή ειρωνεία του ασύνδετου στον ενιαίο τρόμο;
Κι αυτή η έλλειψη προσανατολισμού σας
τόσα χρόνια μετά
ή μήπως δεν πρόκειται για αδυναμία
μα για τον φόβο
που προκαλεί η μεταλλική σχισμή
του γραμματοκιβωτίου
όταν ρουφά στο σκοτάδι της
ειδοποιήσεις και επιστολές
κάποτε ακόμα και εμάς
που δεν προφταίνουμε ποτέ
κι είναι άγνωστη η διεύθυνση του παραλήπτη
ανύπαρκτος καμιά φορά κι αυτός.

— Δεν ξέρω, ειλικρινά, πού αναφέρεστε.
Κι άλλωστε έχω ήδη αργήσει.
Πρέπει εγκαίρως να επιστρέψω.
Με περιμένουν τα παιδιά
μα είναι περίπλοκη η διαδρομή
μήπως ξέρετε να με καθοδηγήσετε εσείς
«πώς πάνε από το ταχυδρομείο
στις κούνιες του πάρκου»;