Κάποτε παντρεύτηκα τον Χάιντ
μα εραστής μου ήταν ο δόκτωρ Τζέκυλ
γυναικολόγος που είχε το ιατρείο του στην πόλη μας.
Συχνά ξερίζωνε την καρδιά μου δίχως λύπη
και παίζανε μπιλιάρδο με τον Χάιντ
αυτός τον άφηνε από φόβο να κερδίζει.
Έμοιαζαν απίστευτα σα δυο σταγόνες
γι’ αυτό δεν φώναζα ποτέ τα ονόματά τους
μη προδοθώ για τον παράνομο έρωτά μου,
ωστόσο αναρωτιόμουνα συχνά
ποιος απ΄ τους δυο επέστρεφε στο σπίτι
έστρωνα το τραπέζι με τρία πιάτα
κι έκρυβα στις τσέπες κοντόκανο πιστόλι
εκείνοι ανάβανε τη λάμπα και διαβάζαν
διαβάζανε ως το πρωί με τέσσερα μάτια
και με τέσσερα χέρια γράφαν όλη νύχτα
τα ξημερώματα γίνονταν πάλι ένας άνθρωπος
και το παιχνίδι ξεκινούσε απ΄ την αρχή:
δυο άντρες σ΄ ένα σώμα και μια τσακισμένη καρδιά
παιζότανε στα σφαιριστήρια δίχως οίκτο.