«Πώς μπορούν τα πεδία να συνεχίσουν να είναι απλά πεδία;»
Carolyn Forché, The Angel of History

Το πεδίο είναι τροφή
το πεδίο είναι το μέλλον
το πεδίο είναι μοίρα

Πολεμοκαπνισμένο πεδίο     πολέμιων πεδίο
Πατρικό πεδίο
Προγονικό πεδίο
Πέρα πεδίο                πιστό πεδίο
πανέμορφο πεδίο
πολύλινο πεδίο
Πλήρες πεδίο
πανεύφορο πεδίο
προσαρμοσμένο πεδίο
πάντυχο πεδίο
παντοτινό πεδίο
Παννεραϊδένιο πεδίο
Πανηγυρισμών πεδίο
Πανδαισίας πεδίο
Πουλαριών πεδίο             
Πλουσιοπάροχο πεδίο                    πολυλούλουδο πεδίο                        πολυαγγιγμένο πεδίο
Παραψηλαφημένο πεδίο                                                    πολυγρονθοκοπημένο πεδίο
παραγαμημένο τοπίο
Πανάστατο πεδίο                                                                                                         παραλεπτολόγο πεδίο
πολυελαττωματικό πεδίο
πολυάφρον πεδίο
παραβιασμένο πεδίο
παραδαρμένο πεδίο
πατωμένο πεδίο
Παραεπίφοβο πεδίο
παραεκτρωματικό πεδίο                 πάνσαρκο πεδίο
πανβρόμικο πεδίο
πολυκήδειο πεδίο
περατωμένο πεδίο
Παραξέμακρο πεδίο
Παναγραναπαυμένο πεδίο
Παναγραναπαυμένο πεδίο
Παναγραναπαυμένο πεδίο

«Πόσο χορτάρι / υπήρχε ανά άτομο; Σημείωσε: Δεν ξέρω. . Η ιστορία στρογγυλοποιεί τους σκελετούς / με το πλησιέστερο μηδενικό.»
  Wislawa Szymborska, “Starvation Camp at Jasło” (Miracle Fair)

Νομίζεις ότι ποτέ δεν θα μπορούσες να φας μια γάτα ή έναν αρουραίο. Έναν σκύλο.
Ή να μασήσεις αναμμένο κάρβουνο σαν η ζέστη να ήταν φαγητό.
Ο Εντ Χόργκαν, μαραγκός, τρελός από τον πυρετό,
προσπάθησε να ροκανίσει ένα κομμάτι τύρφη.
«Οι Γαϊδουροφάγοι» δεν θα αποτινάξουν το όνομα αυτό.

Τα σκυλιά τρώνε τους γείτονές μας.
Οι αρουραίοι είναι στα μάτια. Ο χειραμαξάς
την πήρε πριν καλά καλά πεθάνει.
Ένα ζευγάρι πήγε στον φαρμακοποιό να πουλήσει
το σώμα ενός επτάχρονου αγοριού.

Κόμποι λύνονται στους δρόμους προς τα λιμάνια,
υπάρχοντα σε καφέ χαρτί τεταρτιασμένο με σπάγκο.
Κανείς δεν σταματάει για το φορτίο των χαντακιών.
Το να έχεις λιγότερα από ένα πουλί σε κάνει πέτρα.

Ένα κοπάδι κοράκια
αφάνισε τα πρόσωπα.
Κρέμεται ένα δάχτυλο στο στόμα του σκύλου –
το βλέμμα του ταραγμένο από συνείδηση όταν συναντιέται.
Κοίτα ευθεία μπροστά, κατάπινε την ξινή
γεύση του άντρα που δεν μπορεί να προσφέρει,
της γυναίκας που δεν μπορεί να θρέψει,
του γείτονα που δεν μπορεί να είναι φιλικός.

Ο φόβος αυτών που δεν έχουν είναι διαφορετικός
από τον φόβο αυτών που έχουν: είναι δύσκολο
να φυλάς και να δίνεις ταυτόχρονα.

Η Cherry Smyth είναι Ιρλανδή συγγραφέας και ζει στο Λονδίνο. Έχει δημοσιεύσει τέσσερις ποιητικές συλλογές και ένα μυθιστόρημα. Γράφει επίσης σε περιοδικά για τα εικαστικά, όπως το Art Monthly. Τα ποιήματα προέρχονται από την τέταρτη συλλογή που εκδόθηκε το 2019 με τον τίτλο Famished (Πεινασμένοι). Πρόκειται, με τα λόγια της ποιήτριας, για μια σειρά από ποιήματα «που διερευνούν τον Ιρλανδικό Λιμό και πώς ο ιμπεριαλισμός συνέβαλε στη δημιουργία της μεγαλύτερης προσφυγικής κρίσης του 19ου αιώνα».