Για την Ε.Τ. (1997-2018)

Πάντα γυρίζουν πίσω τα νερά.
Χύνονται αφροί χτυπώντας
το γκρι και το λευκό της άμμου, της προβλήτας.
Χτυπάει το νησί η θάλασσα κι ουρλιάζει.

Γύρισε πίσω!
                (Ικεσίες)
Γύρισε πίσω ένα πουκάμισο αδειανό,
σαν ξύλο πεύκου ξερό έπλευσε
είκοσι ενός χρονών σώμα. Πίσω.

Και τώρα:
                        Σε άλλης θάλασσας στεριά,
μετρώ βότσαλα-σώματα, τώρα πια δεκατρία
– Νοέμβριος του είκοσι ένα:
«Αν δεν γυρίσουμε, κάψτε την πόλη».

Φέρτε τις πίσω!

Με τα πολλά μας δάχτυλα,
βγάζουμε απ’το νερό την αρχαία πέτρα
και γράφουμε με λυσσασμένο αφρό:
ΚΟΣΜΙΑ, ΧΡΗΣΤΑ, ΧΑΙΡΕ.

[Σημείωση: “Το επίθετο χρηστός, συνοδευόμενο ή όχι από το ρήμα χαίρε, συνηθιζόταν στη Ρόδο, όπως και στην Αθήνα, σε επιτύμβιες επιγραφές ξένων ή ατόμων χαμηλής κοινωνικής τάξης” – έτσι αναγράφεται στην πλάκα δίπλα από την επιτύμβια στήλη της Κοσμίας, που είναι εύρημα του 2ου αι. π.Χ. από τη ροδιακή νεκρόπολη κι εκτίθεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Ρόδου.]