Ονομάζω συναισθηματική γεωγραφία τις ονειρικές μνήμες από συναντήσεις με πρόσωπα, με τοπία και διαδρομές. Περιγράφουν δευτερογενώς μεταγραμμένες οπτικές εικόνες, σχετικές με αισθήματα και συναισθήματα, με τόπους και σημεία που εντυπώθηκαν και έμειναν στη θύμηση. Ξαναγυρνούν κάποιες φορές και αναζητούν καταγραφή, διεκδικούν ένα δικαίωμα στην αιωνιότητα, ένα φλερτ με την αθανασία της γραφής. Τόποι και τοπία, σημεία που προβάλλονται μαζί με κάποια πρόσωπα που συνδέονται με αυτά, ηθελημένα ή εντελώς τυχαία. Επανέρχονται σαν ψυχεδελικά πολύχρωμα flashback, σαν παρελθοντολογικές αναδρομές, σαν ξαφνικές αναλαμπές και θραύσματα μιας εμπειρίας που ανασυντίθεται, κρατώντας τα ουσιώδη, δηλαδή τον γεωγραφικό τόπο και τον συναισθηματικό χρόνο. Είναι ίσως αυτή η αλχημική σύζευξη των παραπάνω που γεννά τη μνήμη, το διακριτικό παραμέρισμα των περιττών και την επιλεκτική συστηματοποίηση των βιωματικών ενθυμημάτων.

Καθώς κινούμαι στις διαδρομές της θύμησης και σταματώ στις αποβάθρες που μου έτυχαν, καθώς αποβιβάζομαι στους τόπους που απέμειναν, μετά την ατέλειωτη ποικιλία και εναλλαγή των σκέψεων. Καθώς αγκυροβολώ σε κάποια τυχαία σημεία του χρονο-τόπου, καθώς γλιστρώ στις σκουληκότρυπες του χωρο-χρόνου, συνειδητοποιώ τον προσωπικό μνημονικό κόσμο που κατασκεύασα. Σχετικά μικρό, κοιτάζοντάς τον από ψηλά και συγκρίνοντάς τον με την απεραντοσύνη του σύμπαντος.

Σε κάθε χωρο-χρονική αναδρομή στοιχειοθετώ μια ιστορία. Μια αφήγηση που περιλαμβάνει προσωπική μυθοπλασία και ικανή πληροφορία για τον τόπο και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του που εντυπώθηκαν στη μνήμη. Είναι μια επιλεκτική ματιά που θεωρεί αυτό το αμάλγαμα συναισθήματος και τοπίου, κάποιων ιδιαίτερων στιγμών που προβάλλονται πάνω σε επίπεδα γενικής πληροφορίας και σημαδεύουν με μεγαλύτερη ένταση κάποια συγκεκριμένα σημεία. Που μετασχηματίζονται σε μνημεία, σε στάσεις μνημονικές και σε προσωπικές διαδρομές, σε πύλες διαβατικές μέσα στους χώρους της ανάμνησης.

Τριγυρνώ στα οικόπεδα των ανασκαφών του προσωπικού παρελθόντος και έχω μαζί μου για βοηθούς, λέξεις και εικόνες. Λέξεις που ομιλούν για τα ευρήματα των προσωπικών αναδιφήσεων, που ερμηνεύουν την αρχαιολογία του προσωπικού χώρου και επιλέγουν από την ποικιλία των θραυσμάτων τα αποσπάσματα που εντυπώθηκαν στη μνήμη. Εικόνες που επικοινωνούν τη χωρική διάσταση, υποβοηθούν τα πλαίσια της ανάγνωσης, «σημαίνουν» ενδεικτικά τα ουσιώδη και υπενθυμίζουν τους τόπους της περιήγησης. Κείμενα και εικόνες αποτελούν συνεκδοχές των προσωπικών μου τοπίων, συμπυκνώσεις εμπειριών και συναισθημάτων που ανασύρουν στην επιφάνεια τμήματα μόνο ενός μεγαλύτερου παζλ.

Η συναισθηματική γεωγραφία δεν κινείται μόνο με γνώμονα την κατεύθυνση της πραγματικότητας. Εξερευνά ταυτόχρονα τα νοητικά παίγνια που εισάγουν τον μύθο στην ιστορία. Διερωτάται για τις επιλογές του συνειδητού, αναλογίζεται για τις λογο-τεχνικές που χρησιμοποιούνται, διαλογίζεται πάνω στα στερεότυπα που παρεισφρέουν και στην ιδεολογία που παραφυλά.

Ο τρόπος που εξωτερικεύω, ως πρόσωπο που θυμάται, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου συμβαδίζει με την παιδεία και το πολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο μεγάλωσα. Ένα αμάλγαμα παραδόσεων που αποτελείται από μικρασιατικές αφηγήσεις των παππούδων, ελληνική παιδεία και λατινική εξειδίκευση. Διαμορφώνει μια υβριδική ματιά που λοξοκοιτάζει στην Κεντρική Ευρώπη και επικεντρώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Ιταλία, στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Στην κατασκευή της ανάμνησης αυτής της μικρής περιοχής της γήινης επιφάνειας που αποτελεί την προσωπική μου γεωγραφία με βοηθούν οι επιμέρους τόποι, τυχαία τοπόσημα στον ορίζοντα της προσωπικής διαδρομής που ανατροφοδοτούν τη μνήμη. Ανακαλώντας αδιάκριτα όψεις των παιδικών και εφηβικών χρόνων, γραφές και χαράγματα μιας μετέπειτα πορείας ενηλικίωσης.