Κάθε μήνα, σας προτείνουμε έναν τρόπο για να διασχίσετε 90΄΄ της ζωής σας. Τι ψυχή έχουν;

Κάποιες φορές, οι τηλεφωνικές φάρσες διέθεταν μια σφοδρή γοητεία, γιατί η ξένη φωνή έμοιαζε γοητευτική, υποσχόμενη και αναπάντεχη. Πόσες ευκαιρίες για αυτό το αναπάντεχο ρίσκο δίνουμε σήμερα στις ζωές μας;

Ο Τσέχος Λούντβικ Ασκενάζι έγραψε ένα διήγημα με ένα τηλεφωνικό αυγό. Που λέτε, ήτανε μια φορά ένας μαθητής γυμνασίου που του άρεζε πολύ να κάνει τηλεφωνικές φάρσες. Έπαιρνε κάτι ανύποπτες γριούλες και τις έλεγε να μετρήσουν το κορδόνι του τηλεφώνου τους, παριστάνοντας τον τεχνικό, συν άλλες παρόμοιες γυμνασιακές ανοστιές. Εκτός από πειραχτήρι, ήταν και συνεπής. Κάθε Παρασκευή, ακριβώς στις τρεις το μεσημέρι, τηλεφωνούσε σε κάποιον κύριο Πετεινό. Είχε σταμπάρει αυτό το όνομα στον τηλεφωνικό κατάλογο. «Παρακαλώ, μήπως είναι στο σπίτι ο κύριος Κότας;» τον ρωτούσε. «Α, όχι, σας μιλά ο κ. Εδουάρδος Πετεινός τώρα» του απαντούσε μειλίχια ο άγνωστος. «Ώστε ο κύριος Κότας δεν είναι σήμερα στο σπίτι; Μήπως, όμως, σας έκανε χθες κανένα αυγό;» «Όχι, παιδί μου, δεν μας έκανε. Σου αρέσουν τα αυγά;» «Τα σιχαίνομαι, κύριε Πετεινέ. Μάλλον λάθος θα έκανα» απαντούσε ο σκανταλιάρης μαθητής, κι έκλεινε τ’ ακουστικό. Η ιστορία αυτή κράτησε χρόνια. Ο μαθητής αποφοίτησε, πέρασε στο πανεπιστήμιο, μα οι φάρσες συνεχίστηκαν τακτικότατα.   Ώσπου ξέσπασε ο πόλεμος, επιστρατεύτηκε ο νέος, τέρμα οι φάρσες, δεν υπήρχαν και κινητά στο μέτωπο. Όταν κάποτε επέστρεψε στην Πράγα, ο νέος μας, πιστός στον εθισμό του, ξανατηλεφώνησε στον κ. Πετεινό, φυσικά Παρασκευή στις τρεις το μεσημέρι. «Παρακαλώ μήπως είναι στο σπίτι ο κ. Κότας;» ρώτησε, μ’ έναν κόμπο στον λαιμό. «Αχ, ώστε ζεις βρε αλητάκο; Τι υπέροχο!» του απάντησε με λαχτάρα ο κ. Πετεινός «Έλα από εδώ να πάρεις το αυγουλάκι σου, μελάτο θα σου το φτιάξω» συμπλήρωσε, με μια φωνή η οποία επιθυμούσε να κάνει καριέρα λυγμού.

Πλησίασε στην τηλεφωνική σου συσκευή, επιτραπέζια ή κινητή. Προσήλωσε το βλέμμα σου στην εργονομική της επιφάνεια. Συλλογίσου πως η ιστορία που προηγήθηκε δεν θα μπορούσε να συμβεί σήμερα. Λόγω ανορεξίας και λόγω τεχνολογίας. Ποιος σηκώνει σήμερα το τηλέφωνο για να πάρει έναν τυχαίο αριθμό; Ποιος κρατά σηκωμένο το ακουστικό, αν διαπιστώσει πως είναι άγνωστη η φωνή που του απευθύνεται μετά το κουδούνισμα; Περιεργάσου τη συσκευή. Διαθέτει αναγνώριση κλήσης, επανάκληση του τελευταίου αριθμού, φραγή κλήσεων, σύστημα ηχογράφησης κλήσεων, σύστημα εκτροπής κλήσεων, και διάφορα άλλα φόβια τελετουργικά. Ποιος το ρισκάρει πια να ζητήσει τον κύριο Κότα; Πάρε επτά βαθιές αναπνοές, σήκωσε τ’ ακουστικό και πάρε έναν αριθμό στην τύχη. Πού ξέρεις;

Τέλος χρόνου.

Η σημερινή τεχνολογία έχει κάνει σχεδόν ανέφικτες τις τηλεφωνικές φάρσες. Όσο ενοχλητικές ή σιχαμερές κι αν ήταν ενίοτε, οι φάρσες αυτές αποτελούσαν έναν ανεπανάληπτο αγώνα λόγου. Ο φαρσέρ μέσα σε ελάχιστο χρόνο έπρεπε να πείσει το θύμα του να κρατήσει τη γραμμή ανοιχτή. Έπρεπε να το δελεάσει, να το σαγηνεύσει, να το παραπλανήσει. Έτσι, επιστράτευε κάθε είδους στρατηγικές: χροιά φωνής, αληθοφάνεια στα λεγόμενα, κομπιάσματα, ελιγμούς, και οξυμένη συναισθηματική νοημοσύνη, ώστε να ψυχολογεί τον συνομιλητή του για να μπορέσει να τον τουμπάρει πιο εύκολα. Η τηλεφωνική φάρσα ήταν η τέχνη της απάτης με μοναδικό σκοπό το φλερτ, το ραντεβού, τον εκφοβισμό, ή την απλή σαχλαμάρα. Κάποιες φορές όμως, οι φάρσες αυτές διέθεταν μια σφοδρή γοητεία, γιατί η ξένη φωνή έμοιαζε γοητευτική, υποσχόμενη και αναπάντεχη. Πόσες ευκαιρίες για αυτό το αναπάντεχο ρίσκο δίνουμε σήμερα στις ζωές μας;

Η ιστορία με τον κύριο Κότα η οποία προηγήθηκε, ξεκινά ως εξής: «Κάθε άνθρωπος έχει πολλούς φίλους, που τους γνώρισε έτσι μονάχα για μια στιγμή, στα πεταχτά. Κάπως βρεθήκανε μπλεγμένοι στη ζωή του, παίξανε το ρολάκι τους και χάθηκαν μετά απ’ τη σκηνή». Εσύ, ποιο νούμερο κάλεσες πριν με διαβάσεις;