Τα θερμά και μαλακά φωνήεντα
που λέγονται χρώματα –
σήμερα το πρωί
καθιστούν την αυτοβιογραφία
παντελώς αδύνατη.

Είναι σύμφωνο το σκοτάδι
και τρέμει σαν το χέρι μου –
όταν πάει να προσποιηθεί ότι υπάρχει.

Η μόνη ανυπαρξία εδώ είναι
το πρόσωπό μου –
όταν γύρω τριγύρω κανείς

/ και μέσα όμως: απολύτως κανείς /

Εδώ δεν θροΐζουν παρά μόνο τα γράμματα
και η αφή της γραφής.

Το μόνο σώμα εδώ είναι ο πνιγμός –

Προτιμώ την άγραφη γλώσσα,    
τουλάχιστον δεν υπάρχει.

Καλύτερα να μιλώ.

α.

Από τον προτεσταντισμό
/ aria /
στην λεκτικότητα

β.

Μητέρα είναι το πιο μεγάλο ψέμα.

γ.

Θα ήταν λιγότερο επώδυνη η ιδέα του Κακού
για τον άνθρωπο εάν δεν υπήρχε ο φθόνος.

Σε αυτήν την περίπτωση μάλλον
δεν θα υπήρχε και ο άνθρωπος.

α ]

Το απρόσιτο δεν είναι κήπος που
ίπταται πάνω απ’ την άβυσσο.
/ αλλά μάλλον κάτω απ’ τον κήπο /

β ]

Το απρόσιτο είναι μόνο μια λέξη.
/ μια λέξη απρόσιτη /

γ ]

Η αναπνοή είναι φτιαγμένη από ξύλο πραγματικό
και οι λέξεις απ’ τον κορμό των πραγμάτων.

δ ]

Ένα ομιλόν τραπέζι.

ε ]

Και απ’ τον αφρό των γραμμάτων
το τραπέζι αυτό.

ζ ]

Η λάμψη δεν είναι τρόπαιο
είναι τροχόσπιτο.

η ]

Δημιουργεί την εντύπωση μιας παρουσίας
εκεί όπου δεν κατοικεί κανείς.

θ ]

Το ακατανόητο είναι ένα πισώπλατο σύννεφο.
Συν ένας παρατηρητής.

ι ]

Μνήμη είναι η απόκρυψη αυτής της οπτικής γωνίας
μέσω της μνήμης.  
/ μείον την γραφή /

κ ]

Μείον την γραφή, η οποία μετά σιωπηρά
την προσθέτει.
Αφού όμως πρώτα αφαιρεθεί, αφού γίνει βροχή.
/ πριν ήταν σύννεφο, μετά ένα τίποτα. /

λ ]

Ακατανόητο είναι αυτό το πέρασμα.
Η εκ των υστέρων κίνηση από την μια απουσία
στην άλλη μέσω του γράμματος που τα έχει όλα δει.
Ως απόντα πολύ.
/ κωμωδία: δηλαδή σαν τον Δία /

μ ]

Το γράμμα είναι υστερικό.

ν ]

Άλλη όμως αναγέννηση δεν υπάρχει.

ξ ]

Το βλέμμα είναι πρωταρχικό.

ο ]

O κόσμος του ανθρώπου δεν προϋποθέτει
κανέναν παρατηρητή.
/ αυτόν τον υποθέτουμε εμείς /

π ]

Συχνά το βλέμμα με μεγάλη άνεση
το ενσαρκώνει ένα άψυχο, απλό αντικείμενο.
/ παράδειγμα: ο κινηματογράφος /

ρ ]

Τα πουλιά μόνο και το άηχο χιόνι.
/ και τα ίχνη του ενός σώματος στο άλλο /

σ ]

Αδαμιαίο: το σώμα ως χιόνι.
/ δεν πέφτει, ούτε λιώνει /

τ ]

Ο σπασμός είναι διαζευκτικός.
/ ή εσύ ή αυτός /

υ ]

Ο θάνατος όμως όχι.
/ είναι απολύτως άγνωστος /

φ ]

Και το ίχνος ως σώμα λεκτό
στου αμετάφραστου ουρανού το σεντόνι.

χ ]

Η απελπισία είναι η Ωγυγία των νοσταλγών.

ψ ]

Πριν τους αρθρώσει κουφούς η ελπίδα στο φως.
/ στο κατάρτι του ζώου ύπτιους /

ω ]

O ύπνος λαίμαργος.
/ μας κινηματογραφούσε
ο θάνατος να τρώμε χιόνι /

^{Τα ποιήματα αποτελούν μέρος της υπό έκδοση ομότιτλης συλλογής.}