1.

Τι να γίνε άραγε εκείνο το χωράφι με το βαμβάκι;
τότε που κάτω απ’ τη σκιά του χαρταετού είδαμε
κόκκινη βροχή να το μουσκεύει;
βαμβακερή μου αγάπη
καληνύχτα

                2.

Υφαίνεις από τα κόκκινα ιμάτια
του θανάτου
σου
μεταξωτά συρματοπλέγματα
και με παντρεύεσαι
βίος ανθόσπαρτος
αγκαθωτός
σάμπως και τ' αγκάθια δεν έχουνε λουλούδια;

                3.

Με δένεις ίνα-ίνα
στο άλικο βαμβάκι σου
και μ’ ονομάζεις
Μαριονέτα
νευρόσπαστο
έξω με βγάζεις
όμορφα ντυμένη
βελούδινα παπούτσια
και στην αυλή μας με καθίζεις
Ο βαμβακένιος γάμος μας
ποτίστηκε με λάσπη και κοχύλια
που γδέρνουν
μαριονέτα με φωνάζουν τα παιδιά και οι συγγενείς
και με ταΐζουν κεχρί και κέρινα τζιτζίκια
Λίγο τραβάς την κλωστή μου
κι αρχίζω να χορεύω
στα χρώματα που μου βαλές στα χείλη
Γάμος κάτωχρος

                4. 

Και σ ένα όνειρο ήμαστε λέει
σ΄εκείνο το χωράφι από βαμβάκι
πριν τη βροχή
κι ας βλέπαμε τα σύννεφα ν’ αλυχτάνε
και παίζαμε
Παίζαμε
παίζαμε κρυφτό με καλικάντζαρους
κι άλλα χθόνια πλάσματα της γης
και μας προσέχανε
κάτω απ' το φτερό της καταιγίδας
ένα ποτήρι κώνειο να ξεδιψάσουμε
γλάροι αχυρένιοι προσποιούνταν τα σκιάχτρα
Στο βαμβακένιο στρώμα μας
ύπνος χαροκόπος
ύπνος άκοπος

                5.

Φόρεμα γάμου
από λινάρι
βαμβάκι και
μαύρο βράχο
νούμερο 31328
γάμος αιμάσσων
γάμος αναίμακτος
το έραβαν χρόνια

                6.

Στο σπίτι μας
έραψα ριχτάρια από
τσουκνίδα
αρπάχτηκαν από πάνω τους
οι λέξεις που
με λευκά φορέματα
κρύβονταν στις σκιές
σου
και κάθε βράδυ
μου έγραφαν κι από ένα ποίημα

                7.

Και συνέχισα στον ύπνο μου
να βλέπω το χωράφι με το βαμβάκι
συχνά μεταξοσκώληκες το όργωναν
μου άφηναν φουλάρια με ίνες λησμονιάς
να τα τρώω στις βόλτες μας
όταν γελαστός με κρέμαγες
σε κάθε μηλιά
σε κάθε κερασιά
σε κάθε νούφαρο με έσπρωχνες
παλιάτσος
εγώ
μικροπαντρεμένη
και
άκαμπτη
κέρινη
λήθη