Ανυπότακτη οχιά και παμπόνηρη
με δαγκώνει κάθε μέρα
και δεν ξέρω πώς ν’ αντισταθώ.

Λίγο-λίγο διοχετεύει μες στις φλέβες θάνατο
και ο φόβος μου μια λάβα ένα με τα δάκρυα.

Προσπαθώ ν’ αλλάξω σκέψη, όμως δεν μπορώ.

Είμαι έρμαιο της τύχης, άβουλος κι ανήμπορος.

Κάθε ένδειξη δαγκώνει, χύνει το φαρμάκι της .
Θρυμματίζει το μυαλό μου τ’ αποτύπωμά της
και δεν έχω εμπιστοσύνη πια στα βότανα.

^{[ Δράμα, 16 Μαϊου 2019 ]}