Η Θεσσαλονίκη θα μπορούσε με την αξιοποίηση των Μύλων Αλλατίνη να αξιοποιήσει και ένα καλλιτεχνικό δυναμικό που τα τελευταία χρόνια απειλείται με εξαφάνιση – θα μπορούσαν να δημιουργηθούν χώροι για εκπαιδευτικά προγράμματα π.χ. (θεάτρου, μουσικής, δημιουργικής γραφής, εικαστικών κ.ά.), δίνοντας ταυτόχρονα και «στέγη» στις πιο ευαίσθητες και ευάλωτες κοινωνικά, ομάδες.
Η βιβλιοθήκη, επικοινωνώντας παράλληλα με τις εκπαιδευτικές δράσεις, θα μπορούσε να είναι μία σύγχρονη βιβλιοθήκη – πρότυπο, σε μία πόλη που αυτήν την στιγμή στερείται όλο και περισσότερο σημείων αναφοράς μιας εκσυγχρονισμένης και απαραίτητης έννοιας της «πνευματικότητας».
Οι Μύλοι Αλλατίνη πρέπει να λειτουργήσουν ως χώρος πολιτισμού με σημείο αναφοράς την Ανατολική Θεσσαλονίκη, η οποία τα τελευταία αρκετά χρόνια – και με την «καλλιτεχνική κίνηση» της πόλης να έχει στραφεί από το κέντρο της Θεσσαλονίκης έως την Δωδεκανήσου – μετατρέπεται σε μία περιοχή χωρίς κανένα πολιτιστικό σημείο αναφοράς (ενώ κάποτε το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο π.χ., έσφυζε από ζωή). -- Μακάρι!