Η σκοτεινή μας ρίζα της κραυγής / Αγαθή Δημητρούκα

Με τον πασίγνωστο στίχο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, τιτλοφορούμε τη νέα σελίδα μας στον Χάρτη, στην οποία παρουσιάζονται ποιήματα κραυγές κόντρα σε αδικίες και αδικήματα.
Η Λούμπι Πράτες, Βραζιλιάνα αφρικανικής καταγωγής, η οποία έχει αφιερωθεί σε δράσεις και ενέργειες με σκοπό να βγουν από την αφάνεια οι γυναίκες και οι Αφρο-Βραζιλιάνοι, κραυγάζει στο ποίημά της:

Μαύρο κορμί

Πώς να πω
πατρίδα
τον τόπο όπου γεννήθηκα
αυτή τη γεωγραφική μήτρα
που με γέννησε

πώς να πω
πατρίδα
τον τόπο όπου γεννήθηκα
όταν η γέννα είναι
μόνο γυναικεία δυνατότητα ενώ

πατρίδα σημαίνει αυτή η αρσενική
εικόνα & χώρα σημαίνει αυτή
η αρσενική εικόνα & ο πατέρας
ο ίδιος σ’ αυτή.

Πώς να μην πω
πατρίδα
τον τόπο όπου γεννήθηκα

αν κι είναι η γεωγραφική μήτρα
που με γέννησε,
μ’ έχει διώξει:

μάνα δε χωράει σε πατρίδα.

Η Lubi Prates (Σάο Πάολο, 1986) είναι Βραζιλιάνα ποιήτρια, εκδότρια, μεταφράστρια και ψυχολόγος. Έχει εκδώσει τρία βιβλία ποίησης: Coraçao na boca [Καρδιά στο στόμα] (2012), Triz [Ψίχουλο] (2016) και Um corpo negro [Μαύρο κορμί] (2018)_, για το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Jonathas Salathiel Ψυχολογίας και Φυλετικών Σχέσεων.

Πηγές:
https://www.abisiniareview.com/un-cuerpo-negro-a-black-body/
https://pt.wikipedia.org/wiki/Lubi_Prates