— Χαίρετε
Πού θα σταθείτε;
— Θα ήθελα δίπλα σας
— Σε ποια μεριά;
—Θα μπορούσα μπροστά από εσάς ή είναι αυθάδεια
γιατί ως Λέξη είστε πλασμένη να επιβάλλεστε
— Παρακαλώ καθίστε
άλλωστε δοκιμές κάνουμε
Η λέξη σταύρωσε τα πόδια της και κάθισε
ήπιε τσάι και έμεινε για ώρα φλυαρώντας
Κάποιες άλλες την σκουντάνε
μερικές την κοιτάζουν με μισό μάτι
κάποια στιγμή νιώθει άβολα
— Μετάνιωσα, θα μείνω πίσω σας
είναι θρασύ να προηγούμαι
καλύτερα να αποσυρθώ
δε ταιριάζει να μείνω στην παρούσα διήγηση
σκεφτόμουν άλλωστε να ψιθυρίζεται το νόημά μου

Η λέξη αποσύρεται
πάντα το κουβαλά μες το μυαλό της
κι ακόμη βασανίζεται αν έκανε καλά
Είναι η στιγμή που γίνεται το ποίημα
Φοβού τις λέξεις και νόημα φέρουσες

Η μπουγάδα

Έκανα σεμινάρια κι ασκήσεις γραφής online
μεσημέρια με ήλιο
λέρωσα σελίδες τετραδίων με συναισθήματα
για ώρα πολλή
διέγραψα λέξεις μη ποιητικές
ισόβια καταδικασμένες στην αφάνεια
γέμισα μουτζούρες
έπλυνα τους στίχους να καθαρίσουν
έσταζαν τ΄ απόνερα
ύστερα κρέμασα τις λέξεις με μανταλάκια
μπουζάτες καθαρές
σε μια ταράτσα
μύρισε περι-ποίηση ο αέρας
το μαλακτικό ιδεών ξεσήκωσε τις αισθήσεις
Το μάτι μου έπεσε σ΄ έναν λεκέ
τον έτριψα στο χέρι
δεν καθάρισε
σκέφτηκα να πετάξω την λέξη
τόσοι άνθρωποι θα τη δουν

Στην ταράτσα θ΄ ανέβει ο γείτονας του τέταρτου
ο ηλεκτρολόγος που θα φτιάξει την κεραία
ο έφηβος που καπνίζει κρυφά
η γυναίκα του δευτέρου με το βλέμμα στο κενό
οι ερωτευμένοι του ισογείου για να δουν τ΄ αστέρια

Κράτησα την λέξη. Την τρίβω ακόμα.