Παράξενο το κατοικίδιο μου.
Έχει δύο κεφάλια ενωμένα, το ένα τής πεντάμορφης και το άλλο του τέρατος, καταλήγουν σε σώμα πύθωνα και αντί για πόδια έχει μια ουρά γοργόνας. Είναι υδρόβιο και ζει στην μπανιέρα μου.
Το έφερε ένα όνειρο, το βράδυ που έφυγες για πάντα.
Στην αρχή με τρόμαξε πολύ, σιγά σιγά όμως το συνήθισα.
Όταν κάνω μπάνιο, εκείνο κουλουριάζεται σε μια γωνιά.
Η πεντάμορφη μου τραγουδά και μου τρίβει την πλάτη.Το τέρας ακονίζει τα κοφτερά του δόντια και είναι έτοιμο να τα μπήξει στην σάρκα μου. Τότε η ουρά της γοργόνας σηκώνεται και το χτυπά με δύναμη στο κεφάλι. Ζαλισμένο το τέρας γρυλίζει σαν άκακο σκυλάκι και κάνει τον ψόφιο κοριό στην πεντάμορφη που το κοιτά δίχως να καταλαβαίνει τι συμβαίνει.
Έχει αλλάξει το σπίτι μου από τότε που αυτό το ζώο έφθασε.
Η κουζίνα μου έγινε μαγική και τα σερβίτσια βαριούνται να μου σερβίρουν, και όλη την μέρα τραγουδούν και μπεκροπίνουν.
Έτσι σταμάτησα να τρώω.
Μόνο πίνω παρέα τους.
Πλέον σταμάτησα να βγαίνω και από το σπίτι.
Ευτυχώς, εσύ, λείπεις όλο και λιγότερο.
Έχει λίγες μέρες που η πεντάμορφη με το τέρας μαλώνουν συνέχεια. Η ουρά της γοργόνας δεν ξέρει ποιον από τους δυο να επαναφέρει στην τάξη.
Έχω αδυνατίσει πολύ και δεν βλέπω καθαρά πλέον, έτσι τους μπερδεύω και εκείνοι μετά μαλώνουν μεταξύ τους.
Δυσκολεύομαι να περπατήσω και το σώμα πύθωνα κουλουριάζεται πάνω μου και με στηρίζει για να μπορέσω να κάνω μπάνιο.
Το τέρας δεν με ορέγεται πλέον, έχω μείνει μόνο κόκαλα.
Σήμερα το πρωί πηγαίνοντας στο μπάνιο λιποθύμισα. Είδα στα δύο κεφάλια του κατοικίδιου μου, το δικό μου πρόσωπο. Δεν ξανασηκώθηκα.