1.

Εξανεμίζω. Μια λέξη φύεται μπροστά μου.
/ εξοχή /

    2.

Το ρήμα μέλπω είναι όρθρος
/ και αφόρητη αρχή /

        3.

Αισχύλεια θανάσιμα νερά.
Ραφή γοερή απόψε τα μάτια μου.

        4.

Ακένατον, το μεγάλο ηλιοτρόπιο του Ενός.
Βέλος στον άμβωνα του κανενός
/ στην ωραία πύλη λάμπει η καμπύλη /

        5.

Ένας σπίνος ωρολογοποιός.

        6.

Μια κραυγή στο άσπιλο σκοτάδι.

Οκτώβρης και Λένιν:
Άλλη μια απόδειξη ότι ο χρόνος
ούτε φαίνεται
ούτε είναι
και
ούτε μπορεί να γραφεί.

Όπως ούτε και η πράξη.

Ύπνος είναι η γλώσσα μείον τον άνθρωπο.

Δεν είναι όλο το φως
φτιαγμένο από απωθημένο σκοτάδι.

Υπάρχει και το φως που είναι φτιαγμένο από
λευκό και αχειροποίητο χάδι –
από άγνωστο τίποτα.

Μια λακκουβίτσα είναι ο άνθρωπος
και από πάνω του ο ουρανός λιώνει.

Σαν όμικρον κυρτώνει τους άπιαστους κλώνους του
σαν άβατο και άφθονο όνειρο.

Σαν ομιλόν
άηχο και άπιαστο χιόνι.

/ μετατρέποντας το μαρτύριο σε καθημερινό φως
εξαφανίζεις την ενοχή που τα ενώνει /