[ ΟΙ ΔΡΑΣΤΕΣ ]

Άρις Γεωργίου: St Dominic’s Preview (Το γνωστό hit του Van Morrison): {γραμμές / μελάνη}
———————————
Γιώργος Χ. Παπαδόπουλος: Αντωνυμίες του ορατού {λέξεις / ερωτηματικά}
——————————
Σάκης Σερέφας: U. {ραψωδίες}
——————————

Αντωνυμίες του ορατού

ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ & ΚΑΘΕΤΩΣ 28/12/2017

Ο προσωπικός βαθμός ελευθερίας
επί ὁδοῦ ἄνω κάτω μίας καὶ ὡυτής
ισούται με το γενόμενο της κλίσης
επί του μόνου διλήμματος:

To be or not to be?

—————————————

U.

Πριν από πολλά πολλά χρόνια, στην αρχαία Κίνα, όταν κάποιος δεν ήθελε να φανερώσει ένα μυστικό που τον βάραινε, πήγαινε στο δάσος, διάλεγε κάποιο δέντρο, σκάλιζε μια τρύπα στον κορμό, ψιθύριζε μέσα της το μυστικό του και μετά την έκλεινε με λάσπη που έφτιαχνε ανακατεύοντας το σάλιο του με χώμα.

Τα χρόνια πέρασαν, τα μυστικά πάντα επείγουν. Γι’ αυτό οι άνθρωποι των πόλεων έστησαν στους δρόμους κάτι γυάλινους θαλάμους. Όταν κάποιο μεγάλο μυστικό τούς πιέζει, μπαίνουν σε έναν από αυτούς, κλείνουν την πόρτα και το ψιθυρίζουν πολλές φορές, μέχρι που το τζάμι θαμπώνει, σημάδι πως το μυστικό χωνεύτηκε για τα καλά μέσα του.

Έχει παρατηρηθεί πως αφού αποχωριστούν το μυστικό τους, κάποιες νύχτες ξυπνούν ξαφνικά και, μέσα στο σκοτάδι, ποζάρουν σε αλλόκοτες στάσεις, σαν κοκαϊνομανή μοντέλα.

Aντωνυμίες του ορατού

ΘΕΑΤΕΣ

Όταν κοντοσταθήκαμε να δούμε
τη μεγάλη εικόνα,
είχαμε μπροστά μας κάτι παιδιά
που έβγαιναν σκυφτά
από το σκηνικό της ουτοπίας.
Πίσω μας,
η ασφάλεια των περασμένων.

—————————————

U.

Είδες την έκθεση του Μπιντέλ; ρωτάει ο Φερμουάρ. Μόλις χτες, απαντά ο Τρυφώλ, αλλά δεν είναι και πολύ σόι. Τα μαύρα του τα χάλια έχει, λέει ο Φερμουάρ, εμπορικά δεν τραβάει καθόλου, ποιος ενδιαφέρεται για θαλασσινά θέματα εμπνευσμένα από την Οδύσσεια; ενώ εσύ, αντιθέτως, μια χαρά τα πας αυτήν την εποχή, ο κόσμος έχει επιστρέψει στα τοπία, θέλει να βλέπει τοπία, του έχουν λείψει τα τοπία, οι εξοχές, το paysage zen, πνίγεται μέσα στο τσιμέντο και τις πόλεις, θέλει να κρεμάει φύση στους τοίχους του. Μόλις πέρασε ένας τύπος, άκουσα να λέει πως θα σου αγοράσει σίγουρα το δέντρο πάνω στον λόφο, είναι και πολύ ζεν καραζέν πίνακας ετούτος εδώ, είπε. Πέρα από αυτά, με τι άλλο ασχολείσαι αυτή τη στιγμή; Κοίτα να δεις, απαντά ο Τρυφώλ, έχω εκείνη τη σειρά με τα ηλιοβασιλέματα σε λιβάδια, θα δώσω δυο τρία για μια ομαδική έκθεση στο εντευκτήριο του Συλλόγου Κτηνοτρόφων. Τι; λέει ο Φερμουάρ, θα κάνεις ομαδική έκθεση στο εντευκτήριο του Συλλόγου Κτηνοτρόφων; Γιατί όχι; λέει ο Τρυφώλ, μια χαρά είναι το εντευκτήριο του Συλλόγου Κτηνοτρόφων. Προσωπικά, λέει ο Φερμουάρ, το βρίσκω γελοίο να κάνεις έκθεση στο εντευκτήριο του Συλλόγου Κτηνοτρόφων. Γελοίο. Και ομαδική έκθεση συν τοις άλλοις. Υποτιμάς τον εαυτό σου. Σ’ το λέω. Οι κτηνοτρόφοι είναι όλη μέρα μέσα στα λιβάδια. Γιατί να τα κρεμάσουνε και στους τοίχους τους; Δεν θα πουλήσεις, στο λέω. Τελοσπάντων, κάνε ό,τι θες.

Αντωνυμίες του ορατού

ΤΖΑΖ ΓΕΝΝΑΙΑΛΟΓΙΑ

Στα μισά του βυθού,
εκεί που ανταμώνουν καμιά φορά
οι πέρκες και τα υπερωκεάνεια,
συνάντησε τον Μάιλς και την παρέα του
την ώρα που σταυροκοπιόνταν γονατιστοί
με μια πεταμένη νότα.

—————————————

U.

Μμμμ, ίσως, απαντά σκεφτικός ο υποψήφιος αγοραστής. Δε λέω, θα μ’ άρεσε, πιστεύω, να τον κρεμάσω στο σπίτι μου, μου αρέσουν τα καράβια. Βεβαίως, είναι μεγαλούτσικος για πάνω από το τζάκι, αλλά αυτό που με ενοχλεί κυρίως είναι τα τρία τριχωτά δάχτυλα, αριστερά. Σταθείτε μια στιγμή, λέει ο Μπιντέλ, δεν μπορεί να μην είδατε τον τίτλο του πίνακα, που είναι «Η περιπλάνηση του Οδυσσέα». Ομολογώ πως τώρα που το λέτε τον προσέχω, απαντά ο υποψήφιος αγοραστής. Το μάτι μου εμένα έπεσε κατευθείαν πάνω στο τάνκερ. Δεν είναι τάνκερ, είναι η σχεδία του περιπλανώμενου Οδυσσέα, λέει ο Μπιντέλ. Αυτό το τάνκερ είναι η σχεδία; απορεί ο υποψήφιος αγοραστής. Συμβολίζει τη σύγχρονη σχεδία, λέει ο Μπιντέλ. Και τα δάχτυλα τι γυρεύουν εκεί αριστερά; Είναι το χέρι που αποχαιρετά, εξηγεί ο Μπιντέλ. Ίσως να είναι το χέρι της Ναυσικάς. Κοιτάξτε γύρω σας. Όλοι φεύγουμε. Όλοι περιπλανιόμαστε. Όλοι αποχαιρετάμε. Όλοι υποδεχόμαστε. Όλοι αποχωριζόμαστε. Αυτό είναι η ζωή. Θα το σκεφτώ, λέει ο υποψήφιος πελάτης, θα το συζητήσω με τη γυναίκα μου. Είναι και το θέμα του, βλέπετε, η γυναίκα μου είναι αρκετά ευαίσθητη, δεν αντέχει τους αποχωρισμούς, ούτε τους αποχαιρετισμούς. Κι ο πίνακας είναι λιγάκι κάπως. Δεν θα ήθελα να την. Αν έλειπαν αυτά τα δάχτυλα, τότε ίσως κάτι να. Καταλαβαίνω, λέει ο Μπιντέλ, σκεφθείτε το. Κουβεντιάστε το μαζί της.