Οι δύο λόγοι του στη Συνέλευση της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης

Πρώτος λόγος (26 Σεπτεμβρίου 1957)

" Kyrie,
I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas.
With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized.
Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe.
In parallel, a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic.
I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my eucharistia to you Kyrie, to the eugenic and generous American Ethnos and to the organizers and protagonists of this Amphictyony and the gastronomic symposia.''

Prof. Xenofon Zolotas

Δεύτερος λόγος (2 Οκτωβρίου 1959)

" Kyrie,

It is Zeus' anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonise between the Scylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.
It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, energize it through their tactics and practices.
Our policies have to be based more on economic and less on political criteria.
Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been antieconomic.
In an epoch characterised by monopolies, oligopolies, menopsonies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia which is endemic among academic economists.
Numismatic symmetry should not antagonize economic acme.
A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic.
Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically.
These scopes are more practical now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic.
The history of our didymous organisations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economics. The genesis of the programmed organisations will dynamize these policies. I sympathise, therefore, with the aposties and the hierarchy of our organisations in their zeal to programme orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them.
I apologize for having tyrannized you with my hellenic phraseology.
In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie, and the stenographers."

Prof. Xenofon Zolotas

Εμβατήριο και βαρειά Σιών

Η αγελάδα ποτέ
δεν παθαίνει
δες τι μοιάζει
φόβοι αέρα κι αρνιά
μόνο αιγόκερω κάπως στέλνει
Αιξ, σανά, μπρος στο στόμα ντορβά!

                    «Παραλλαγή»

Η βελάδα, κουτέ,
δεν παχαίνει
δέντρου σκιά ζει
και πέρα σκαμνιά
κώνο ανοίγω λερό ειμαρμένη
έξι αυτιά προς την όξω μεριά!

                                «Παραλλαγή»

Η μαινάδα pâté
δε χορταίνει
ουισκιάζει
ω, βέρα μαβιά
μόνο αν λήγω σε -ρω, Δημοσθένη,
ωσαννά, πόσθη ενδόξου αβά!

                                «Παραλλαγή»

Η Αινειάδα πόκερ
δε μαθαίνει
δεν τη σιάζει
Φαβιέρου καπνιά
ω, τυλίγω σκιερό μαύρο χτένι
και papa, rôtie κότα, trouva!

                                «Παραλλαγή»

Η γενειάδα, κοντέ,
δε μακραίνει
δεν της στάζει
μπανιέρας σκουριά
καταλήγω φορώ κάπα ή χλαίνη
και κεντώ για τη λόξα καμβά!

                                «Παραλλαγή»

Η Σπηλιάδα, Ρομπέν,
ανασαίνει
δεν τη φράζεις
Μολιέρο γραφιά
φόνο λίγο κι ιερό κάποιου Αρμένη
παίξε εννιά και τα τόξα στραβά!

                                «Παραλλαγή»

Η Πλειάδα poêtes
ανασταίνει
δε θηλάζει
Flaubert και Hérédia
Μόνα Λίζα ιερό λαιμοδέτη
του Gérard de Nerval το βαβά!

[ Ασκήσεις σε μονόζυγο, 1987 ]

Κλασικές περιλήψεις

ΙΛΙΑΣ
Έφυγαν.

ΟΔΥΣΣΕΙΑ
Γύρισε.

[ Fast Food Classics, 1992 ]

Ιδανικοί οινόφλυγες

Ξυπνούν, κι έχει η σκέψις ωριμάσει:
Δεν πίνουν από σήμερα σταγόνα.
Έχει πια το στομάχι τους χαλάσει,
τους τρέμουνε τα χέρια και το γόνα.

Απήυδησαν στα μπαρ να τριγυρνάνε,
ν’ αγγίζουν το φαΐ ως άλλοι Μίδες,
να πίνουνε κι οι νύχτες να περνάνε
πολλές μαζί, σαν άκοπες σελίδες.

Νηφάλιοι θα σκύβουν στο τραπέζι,
της τέχνης να ξανάβρουν το κολάι.
Στα τζάμια, της αυγής το φως θα παίζει,
θ’ αχνίζει ο διπλός καφές στο πλάι…

Θωπεύουν το μπουκάλι και το κλείνουν.
Του χρόνου, ίσως τ’ανοίξουν κάποιο βράδυ.
Θα πρέπει πότε-πότε να ξεδίνουν
(καθώς η Περσεφόνη από τον Άδη).

Ήρεμοι κι εγκρατείς, νομοθετούνε
ότι δεν είναι, μ’ όλα τούτα, λάθος
λίγο κρασί στο δείπνο τους να πιούνε,
πως θα μεθύσουν βέβαιοι κατά βάθος.

[ Ελλειπτική, 1998 ]