Με τις ολόχρυσές του πόρπες
κρατά ο ήλιος
τον μανδύα του μεσημεριού.
Έγκρυπτα στις πτυχές του
ξεφαντώνουν τα τζιτζίκια
που αθάνατα λογιούνται
αφού με το τραγούδι τους
θνήσκουνε και γεννιούνται.

Σκαθάρι χρυσοπράσινο
σκαθάρι ιερό
—φυλαχτό για τη μάχη
φυλαχτό για τη γέννα—
σκήπτρα εκόσμησες
μες στους αιώνες
ριπίδια
και περιδέραια
και σφραγιδόλιθους
και διαδήματα —
μα τώρα πια
ολομόναχο διαβαίνεις
σε κόσμο ασεβή
και αμνησίθεο.