O Δ.Τ. Άναλις απέστειλε τα εν λόγω «Δώδεκα μικρά αφοριστικά» στις 18.6.1983 στον τότε [έντυπο] Χάρτη, αλλά δεν δημοσιεύθηκαν ποτέ, ίσως γιατί τα απέσυρε ο ίδιος ο ποιητής ​για να τα επεξεργαστεί περισσότερο. Πρωτοδημοσιεύτηκαν στο βιβλίο του Δημήτρη Καλοκύρη Παρασάγγες, Α΄ τόμος: Ονομαστικόν, Άγρα 2014. Αναδημοσιεύονται εδώ μαζί με τη χειρόγραφη εκδοχή τους από το αρχείο του Χάρτη. [Σ.τ. Επιμ.]

Η μοναχική βάρκα ξέρει ποιος θα’ ναι ο επόμενος επιβάτης.

Γεύση από αλάτι και λάδι, για να στρώσεις τραπέζι στον άλλο ουρανό.

Όταν κρατάς ένα χαρτί στο χέρι, παίζεις· δύο, παίζεσαι.

Η κουτσή αλήθεια παίρνει την ιδέα για μπαστούνι.

Το υφαντό του μύθου ντύνει με θάνατο και γδύνει με ζωή το ίδιο σώμα.

Αλλά η αλήθεια είν’ εναντίον της ζωής, όπως η ομορφιά το άλλο πρόσωπο του χρόνου.

Στον ουρανό των πόλεων που είναι πάντα οριζόντιος τα πλην και τα μείον του φθορίου.

Το χυδαίο βγαίνει απ’ τη βρύση της σεμνοτυφίας.

Η ιδεολογία της τεχνοκρατίας προσπαθεί να πείσει ότι το Ήθος προοδεύει.

Το πλεονέκτημα της φρίκης είναι ότι δεν έχει πρόσωπο.

Το να κάνεις ποίηση είναι εύκολο σα να υπογράφεις τσεκ. Το ζήτημα είναι το αντίκρισμα.

Στην ποίηση τα μηδενικά μειώνουν το ποσό.

_{[19]81-[19]82}