Ο Δημήτρης Τ. Άναλις υπήρξε ένας από τους νεότερους σύγχρονους Έλληνες ποιητές που διέδωσε τα ελληνικά γράμματα στη Γαλλία. Υπήρξε φίλος αγαπητός. Από τη δεκαετία του ’60, επικοινωνούσαμε τακτικά κι ανταλλάσσαμε ιδέες, απόψεις περί λογοτεχνίας. Έζησε πολλά χρόνια στη Γαλλία. Τα τελευταία τα πέρασε στην Ελλάδα και οι συναντήσεις μας ήταν πάντα ζεστές. Υπήρξε ανάμεσά μας μια γνήσια φιλία, η οποία μάς οδήγησε στα απώτερα σημεία της Ποίησης και γενικότερα της ελληνικής λογοτεχνίας. Προσωπικά τον κατατάσσω στην κατηγορία των γνήσιων ποιητικών φωνών και ό,τι σχεδόν δημοσίευε –θυμάμαι– είχε φανατικούς φίλους. Η ευγένεια και η ευρυμάθειά του υπήρξαν στοιχεία που εμπότισαν τον ποιητικό λόγο του. Σήμερα, διαβάζοντας τον Δημήτρη Τ. Άναλι, ανακαλύπτουμε ολοένα και κάτι καινούργιο, κάτι αληθινό, που ξεπερνά τα όρια της Ελλάδας κι εδραιώνεται στο ευρωπαϊκό πάνθεο. Κρατώ τις ωραιότερες αναμνήσεις από τις συχνότατες επισκέψεις του στα γραφεία των εκδόσεων Ιωλκός.