^{Θέλω να δω τον Πάπα, τον Πάπα, τον Πάπα
_{ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΟΠΕΡΕΤΑΣ}}

Γιoς ονειρεύτηκε ιερέα πτωχοτάτου
ν’ αξιωθεί κι αυτός μια μέρα ν’ αντικρύσει
πάνω στο θρόνο του να κάθεται τον Πάπα.

Και του ποντίφηκα τη δόξα ν’ αναμέλπει
δεν εσταμάτησε για χρόνια κάθε μέρα
με ζήλο, αυτάγγελτος βικάριος ο Παπίας.

Και κάποια νύχτα σαν κοιμήθηκε ο Παπίας,
αντί γυμνές να δει στον ύπνο του γυναίκες,
της παλαιάς τον αρχιθύτη βλέπει Ρώμης.

Μες το παλάτι του τον είδε θρονιασμένο
από χρυσό ν’ αστράφτει ατόφιο και πορφύρα
και με τιάρα Φαραώ στην κεφαλή του.

Μπρος στην καθέδρα του ποντίφηκα περνούσαν
ο Βησσαρίωνας κι ο Βέκκος κι ο Κυδώνης
και προσκυνούσανε τις κόκκινες εμβάδες.

Δώρα βαρύτιμα συγγράμματα κομίζαν:
Πυκνά υφασμένες πραγματείες για το filoque
με χρυσονήματα αραχνένιων νοημάτων,

προτρεπτικούς υποταγής κάτω απ’ το σκήπτρο
της Ρώμης, μήπως κι έτσι οι Έλληνες σωθούνε,
και γυρισμένο ελληνικά τον Ακινάτη.

Και τέλος, φτάνει κι ο Παπίας κορδωμένος
και μες τα χέρια του ποντίφηκα ακουμπάει
τρία λογύδρια σε πρόστυχη φυλλάδα.

Αίφνης ξυπνά κάποιο κουνούπι τον Παπία,
αλλ’ όμως γρήγορα και πάλι αποκοιμιέται
και δεύτερο όνειρο ονειρεύεται ο Παπίας:

περατωνότανε στου Σίξτου το ξωκκλήσι,
εκεί που οι Σίβυλλες τα μέλλοντα ατενίζουν,
η νέα σύνοδος Φεράρας-Φλωρεντίας.

Πίσω απ’ τους δυο προκαθημένους μειδιούσε,
καθώς υπέγραφαν την Ένωση, ο Παπίας,
εκείνη η γκρίζα μες τις γκρίζες εξοχότης.

Και στην εξέδρα τ’ Άγιου Πέτρου σε λιγάκι
μες σε πρελάτους βαθυπόρφυρα ντυμένους
σε μια γωνιά κρυφά καμάρωνε ο Παπίας.

Μετά φαντάζονταν πως άψογα εξηγούσε
(όλες οι κάμερες επάνω του στραμμένες)
στο συναγμένο τύπο εκεί της οικουμένης,

μ’ εκ δεξιών τον καρδινάλιο Picolini
κι εξ ευωνύμων του τον γέροντα Περγάμου,
πώς το «ἴνα ἓν ὦσι» πραγματώθηκε επιτέλους.

Μα πιο πολύ από κείνους μίλαγε ο Παπίας,
στωμύλος όπως είναι πάντα και προγάστωρ
κι όλους τους άλλους με το λόγο επισκιάζει.

Το τρίτο του όνειρο όμως ήταν εφιάλτης:
με μάτια πύρινα και ράσα και γενειάδα
βλέπει ένα γέροντα ασκητή να στέκει μπρός του.

Σαν τον κοιτάζει, τρέμει σύγκορμα ο Παπίας
λες και τον ίδιο του πατέρα ν’ αντικρύζει,
και σα λαγός για να κρυφτεί μια βια καπνίζει.

Μα δεν προφταίνει, γιατί αρπάζει το ραβδί του
και τουλουμιάζει στα γεμάτα τον Παπία
o ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ο μέγας ΜΑΡΚΟΣ της Εφέσου.