Κατά μήκος της προκυμαίας άντρες κοιτάζουν τον ορίζοντα με φιμωμένο στόμα. Οι μάσκες αφήνουν τα μάτια ακάλυπτα. Στο βάθος, φορτηγά πλοία. Γλάροι σχίζουν τον αέρα. Φοίνικες, μια αίσθηση υγρασίας. Μια εντύπωση ζωής σπαταλημένης. Πίσω, η πόλη. Καθώς νυχτώνει, τα φώτα ανάβουν. Γυναίκες που σπρώχνουν παιδικά καρότσια περνάνε βιαστικά. Ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει, μα όχι.

Δεν αυξήθηκαν μόνο οι θάνατοι, αλλά και οι γεννήσεις κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι άνθρωποι πέθαιναν, αλλά υπήρχαν και πολλοί που γεννιούνταν εκ νέου. Μέσα σε αίθουσες εντατικής φροντίδας, σε διαδρόμους ή σε σκαλιά νοσοκομείων, στα σπίτια, σε εκκλησίες ή σε αγορές, άντρες και γυναίκες όλων των ηλικιών ξαναγεννιούνταν. Πολλοί καταλάβαιναν επιτέλους το νόημα της ζωής, αρκετοί μάθαιναν να εκτιμούν τα ασήμαντα, ενώ άλλοι γίνονταν για πρώτη φορά αλτρουιστές. Τα βράδια προσεύχονταν όλοι μαζί κοιτώντας προς τον ουρανό. Πολλά αστέρια έπεφταν εξαιτίας της μαγνητικής έλξης τόσων παρακλητικών βλεμμάτων. Μια ασημένια βροχή έλουζε τους δρόμους και πότιζε τα καχεκτικά δέντρα.

2.

Όταν η πανδημία ξέσπασε, αναλυτές αποφάνθηκαν πως ο πληθυσμός έπρεπε να χωριστεί σε κατηγορίες (η οργάνωση είναι το κλειδί του σύγχρονου πολιτισμού). Έτσι οι πολίτες ομαδοποιήθηκαν σύμφωνα με την ημερομηνία γέννησής τους, οι άρρωστοι απομονώθηκαν σε ειδικές ζώνες, όμοια με τους γέρους, ακριβώς όπως συμβαίνει σε φυσιολογικούς καιρούς, τα παιδιά κλείστηκαν στους λεγόμενους «Παιδικούς Σταθμούς». Σταδιακά, ο κόσμος ένιωσε να νοσταλγεί ο ένας τον άλλον. Πρώην σύζυγοι, εραστές ή συγκάτοικοι άρχισαν να στέλνουν γράμματα, αλλά οι ταχυδρομικές υπηρεσίες σύντομα κατέρρευσαν κι έτσι ορίστηκαν σημεία συνάντησης. Οι συζητήσεις άναψαν κι ανέβαιναν στον ουρανό σαν πουλιά. Όλα μοιάζαν και πάλι κανονικά εκτός από τις μάσκες.

3.

Σε κάποια στάση λεωφορείου σημειώθηκε το εξής αξιοπερίεργο: Οι άνθρωποι, κρατώντας αποστάσεις ο ένας απ’ τον άλλο, περίμεναν υπομονετικά. Κανένας δεν έσπρωχνε, κανένας δεν φώναζε, κανένας δεν έφραζε το δρόμο του αλλουνού. Με λίγη επιφύλαξη μα τακτικά μπαίναν στο λεωφορείο τηρώντας τη σειρά τους.

4.

Παρατηρήθηκε σχετική αύξηση της επινοητικότητας. Επειδή η ομιλία έγινε δύσκολη λόγω της χρήσης μάσκας, διάφοροι τρόποι αποστολής μηνυμάτων έγιναν αισθητοί. Σε μπλούζες, στα πρόσωπα, στο γυμνό δέρμα του στήθους ή πάνω σε κάποιο μπράτσο, διάβαζε κανείς πράγματα όπως: «είμαι ο γείτονας σου», «σε θέλω», «πήρες το μήνυμά μου;». Άλλοι κάναν νοήματα. Διάφορες παραμελημένες κοινωνικές ομάδες (βλ. κωφάλαλοι) βγήκανε κερδισμένες.

5.

Λόγω της χρήσης μάσκας, μιας και οι άνθρωποι ήταν αναγκασμένοι να έχουν για πολλές ώρες της μέρας το στόμα τους κλειστό, αναπτύχθηκαν σταδιακά άλλες αισθήσεις. Πολλοί συνειδητοποίησαν πως είχαν μάτια κι άλλοι αφτιά. Σε άλλους η αίσθηση της αφής πήρε νέα διάσταση. Πράγματα ανεκτίμητης αξίας που μέχρι χτες περνούσαν απαρατήρητα, τώρα κρατιούνταν σφιχτά.

6.

Άλλες ανεπαίσθητες διαφορές της καθημερινής ζωής που πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες: Όλοι πλέον κρατούσαν αποστάσεις απ’ όλους κι όχι πια μόνο από τους μαύρους, τους γύφτους ή τους ζητιάνους. Ο ηλικιωμένοι έγιναν πρώτο θέμα στις ειδήσεις. Σε αναζήτηση καθαρού αέρα στις πόλεις, τα πάρκα γεμίσανε ζωή. Κόσμος κάθησε μετά από χρόνια σε παγκάκια.

7.

Οικιακά ατυχήματα: Υπήρξαν πολλά, διαφόρων ειδών κατά το διάστημα της υποχρεωτικής απομόνωσης του πρώτου χρόνου της πανδημίας. Άνθρωποι όλων των ηλικιών βυθίστηκαν στη σιωπή, άλλοι βούλιαξαν μες στη ψυχή τους, πολλοί κλείστηκαν στον εαυτό τους δίχως να ξέρουν πώς να βγουν, ενώ ορισμένοι ήπιαν αντισηπτικό υγρό.

8.

Νέες θεωρίες συνωμοσίας διαδόθηκαν από στόμα σε στόμα. Τα διάφορα έθνη αλληλοκατηγορούνταν. Δαιμονοποιήθηκαν μεταξύ άλλων οι Κινέζοι, καθώς και οι νυχτερίδες, που είναι έτσι κι αλλιώς συνηθισμένες σε τέτοια. Πολλά κινέζικα εστιατόρια ανά τον κόσμο κατέβασαν ρολά ανοιξιάτικα, ένας κίτρινος πυρετός απλώθηκε παντού. Η Βρετανία εξέπεμψε sos, στην Ινδία γονάτισαν κυριολεκτικά, στους Γάλλους κόπηκε ο βήχας, ενώ η Γερμανία ακύρωσε όλα τα φεστιβάλ μπύρας όλων των χωρών. Στη χώρα μας κλείσανε τα καφέ.

9.

Δεν πέθανε ο έρωτας, παρότι νόσησε. Για τις δημοσκοπήσεις, αποφασίστηκε να μην μετριούνται πλέον οι νεκροί, παρά οι ζωντανοί. Μετριούνται επίσης όχι τόσο ο άνεμος, μα το οξυγόνο, τα δέντρα, τα πουλιά και οι σταγόνες της βροχής. Μία προς μία.

10.

Κατά το τρίτο έτος της πανδημίας, άνθρωποι του θεάματος (τα μάτια τους έχουν δει πολλά) αποφάσισαν να πάρουν τα ηνία της κατάστασης. Στόχος ήταν η κατασκευή νέων πυραύλων, στη θέση των παλιών, ικανών να φτάσουν εκ νέου στο φεγγάρι. Αυτή τη φορά το σύμπαν συνωμοτούσε υπέρ των επενδύσεων. Η πανδημία και η άνοδος της θερμοκρασίας – οι ξηρασίες και οι πλημμύρες είχαν γίνει καθημερινά φαινόμενα – είχαν καταστήσει τη ζωή στη γη αφόρητη. Όλοι θέλανε τώρα να γίνουν αστροναύτες, ενώ μεγάλες εταιρείες είχαν αρχίσει ήδη να διαφημίζουν απεριόριστο διαγαλαξιακό ίντερνετ. Η μετοίκηση ήταν απλώς θέμα χρόνου. Γιατί το έβλεπε κανείς καθαρά· φωτεινό, κι ενίοτε στρογγυλό, το Φεγγάρι που έπλεε σα φάρος στη μέση του ουρανού ήταν η μόνη λύση.