Συγκεντρώσαμε στον τόμο αυτό μια δεκάδα ιστορίες που γράφτηκαν σε διαφορετικές εποχές. Οι περισσότερες είναι πρόσφατες, μερικές είναι τωρινές ή και παλιότερες. Εξού, σίγουρα, και η ανισότητα όσον αφορά τις ατέλειές τους, την οποία λόγοι καθαρά συναισθηματικοί επέβαλαν, ίσως και άδικα, να διατηρηθεί.
Η ανομοιογένειά τους αντίθετα είναι μόνο επιφανειακή. Πράγμα που προσπαθεί να εξηγήσει ο τίτλος του βιβλίου αυτού, δίνοντας το κλειδί μιας συγγένειας την οποία θεωρούμε υπαρκτή. Όντως, η «σκοτεινή πλευρά»,^[1] υπογραμμίζει τη φυσική μας^[2] προδιάθεση να αφουγκραζόμαστε τις αθέατες πλευρές, αν μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε έτσι, αυτού που είθισται να αποκαλούμε Πραγματικότητα. Αυτή η ομοιότητα της έμπνευσης αποτελεί την απόδειξη –παρηγορητική κατά τη γνώμη μας– μιας σταθερότητας της ευαισθησίας.

Εφόσον ο ποταμός του Ηρακλείτου δεν είναι ποτέ ο ίδιος, αποτελεί παρηγοριά η σκέψη ότι αντανακλά, έστω, τις ίδιες κοίτες, κάπως πιο πιστές στη μορφή τους και λιγότερο ρευστές απ’ τον ίδιο.

Β.Φ.