Το μυαλό του φώτιζε η θάλασσα
μ’ ένα κύμα της
όχι λάμποντας ολόκληρη

            *

Δεν προφυλασσόταν
μπορούσε να ανιχνεύσει χωρίς ταραχή
αλλά βυθισμένος
το όριο που ξεχώριζε
τη σκιά απ’ το φως στο πάτωμα

                *

Διάβαζε τον κόσμο
μέσα απ’ το θόρυβο
που ξεσήκωνε ένα αεροπλάνο
κι από τη χλαπαταγή της θάλασσας
που φώναζε
κατευθυνόμενη προς τα βράχια

                *

Έβλεπε το άσπρο πουκάμισο
απλωμένο στο τεντωμένο σχοινί
να το χτυπάει ο άνεμος
ένα σημείο που η ζωή
ταλαιπωρεί χωρίς κόπο

                *

Ένας πλάγιος άνεμος
σήκωνε από πίσω του τα μαλλιά
πράγμα που είχε κάποια σχέση
με ό,τι συνέβαινε και μπροστά του
καθώς όσα έβλεπε
ταράσσονταν όλα                        

                *

Τα κρεμασμένα ρούχα αφήνουν σκιά
στον ασβεστωμένο τοίχο
φευγαλέες μορφές
που εύκολα αποσύρονται
από το μανταλάκι
μόλις τις αποσυνδέσεις

                *

Υπάρχει μια σιωπή
τη γεννά το πέρα δώθε
των κλαριών της δάφνης
που είναι μουγκή

                *

Υπάρχει μια σημαία
που πλαταγίζει σαν γλώσσα
κι αγωνίζεται να πει
όλα μαζί τα φωνήεντα
και τα σύμφωνα
μιας ιστορίας

                *

Η άκρη απ’ το τραπεζομάντιλο
συνεχώς αναδιπλώνεται
ανταποκρινόμενη σ’ ένα ρεύμα αέρα
αλλά μάλλον μιλάει για το πόσο
αυτό είναι ζωντανό

                *

Ακούγεται το σφύριγμα
του πλοίου που καταφτάνει
γύρω του η θάλασσα
αδυνατώντας να καταλάβει
το νόημα ενός τέτοιου ήχου
δημιουργεί λευκά κυματάκια
μπορεί η θάλασσα να είναι
πολλών μετακινήσεων
το πλάτος και το μήκος
αλλά παραμένει έκταση
δίχως αρχή και τέλος

                *

Υπάρχει μια βαριά
σκιά από σίδερο
από κάτω της είναι
πράγματα καθημερινά
μα και ράθυμα
ενώ πιο κει
το φως ηττημένο
δεν μπορεί να τα θέλξει

                *

Στη γωνία
ένα πιθάρι
με στόμα μισάνοιχτο
αποθηκεύει ψιθύρους
αλλά της θάλασσας
δεν χωράει
το μουρμουρητό

                *

Να το προσέξουμε το ξερόκλαδο
που κόπηκε απ’ το δέντρο
βρίσκεται στο χώμα
κι ίσα που φαίνεται πίσω απ’ τη μάντρα
ζητώντας βοήθεια

                *

Υπάρχει μια συκιά
που έχει πολλές παλάμες
αν κάτσεις κοντά της πλησιάζει
και μ’ όλο το πράσινο της φύσης
σου κλείνει τα μάτια

                *

Ακίνητα όλα
τα ψιλά χορτάρια
κι οι κορφές όλες
ξαφνικά τα κινεί ο άνεμος
όταν αποφασίσει να φύγει
σ’ άλλα μέρη

                *

Με την κουρτίνα ν’ αποκρούει
την είσοδο του φωτός
σε τούτο το δωμάτιο
κατόρθωμα μεγάλο
οι κηλίδες οι φωτεινές στον καναπέ
ο ήλιος το μπορεί
ως μέσα να βάζει τον καιρό