Τις νύχτες
σκεπάζεται μ' ένα μικρό
λινό παιδικό σεντόνι

ονειρεύεται τον κήπο
που τρυπώναν σαν σύννεφα
και ποτίζαν το έχει με είναι

Εκεί που στο βαλς των ματιών
χτυπούσαν κουδούνια
στην ξώπορτα μιας λεμονιάς

Εκεί που κόβαν απ' τα δέντρα
μικρά άσκοπα τώρα
και φτιάχναν σιωπές

Στον μικρό αυτό κήπο
που άναβαν αστέρια αντί λέξεις
δεν ξαναπήγε, ποτέ.

Ξέρεις κάποιον
που έχει πάει ξανά
στ' αλήθεια;

Τις νύχτες
σκεπάζεται μ' ένα μικρό
λινό παιδικό σεντόνι

Τι προορισμός κι αυτός !

Φιλόλογος μεν
αγαπούσες τα Μαθηματικά δε
τι παράδοξη υπερβολή.
Και ιδιαίτερα την γεωμετρία
εκείνο το εμβαδόν του γαλανού
εντός σου
πώς το βρήκες;