μνήμη Γιάννη Κοντού

Εδώ δεν έχει εκδρομές στην Ελευσίνα
Φουλάρια ατημέλητα να σπαθίζουν τον άνεμο
Δεν έχει εδώ προσκλήσεις ποιητών για το Σουφλί με Τζένη-Μάρω
– Εδώ δεν πουλάνε «Ευγενή μέταλλα»
Χορταίνεις μόνο «Δωρεάν σκοτάδι» –

Εδώ κυνοκέφαλοι μιλούν σουαχίλι με σιβηριανή προφορά βρίζοντας το μουνί της μάνας τους στη γλώσσα του Χριστού

Εδώ έχεις πάει με τους πολλούς
–ανδράποδο άγαλμα–
Και ψάχνεις κώχη να λουφάξεις
Τηρώντας τρόπαια της συμφοράς των λαών
Και του θριάμβου των Καισάρων

Το λιθάρι που κατάπιε ο Κρόνος
Το τελευταίο φιλί της Πενθεσίλειας
Την χαμένη φτερούγα της Νίκης
Την περόνη της Ιοκάστης
Την κεφαλή του Βαπτιστή επί πίνακι
Τον έρωτα του Σουλεϊμάν για τον Δημήτριο
Το παντεσπάνι της Μαρίας Αντουανέτας
Το κουφάρι του Μόμπυ Ντικ
Τη μυστική κρεβατοκάμαρα των Στάλιν-Χίτλερ

Εδώ φυλάει απ’ το κακό ο Έζρα Πάουντ άλλου είδους αθάνατα ποιήματα
Ποιήματα απ’ τα καλά
Από εκείνα που δε γράφτηκαν κι απ’ αυτά που δε διαβάστηκαν και δε θα διαβαστούν ποτέ
Εδώ δεν έχει πανδοχεία ο δρόμος

Ούτε η φαντασία φτερά
Έχει συλλαλητήρια εκκωφαντικής σιωπής
Έχει μαντεία λυμένων αινιγμάτων
Μουσεία απολιθωμένων στύσεων και αποξηραμένων αιδοίων
(με τον φαλλό του Μεγαλέξανδρου και τις θηλές της Μέριλιν Μονρό σε πρώτο πλάνο)

Εδώ εκών-άκων ανταποκρίθηκες στην τελευταία πρόσκληση ποιητών
Και απήγγειλες μ’ ανώφελο λυγμό το πρώτο
–κι ένα απ’ τα ωραιότερα–
ποίημά σου
απ’ την συλλογή Τα οστά:

«Πλένεσαι
και τα νερά που τρέχουν
ποτίζουν τις μηλιές
του κάτω κόσμου»