ΑΦΟΥ –κατά τη σχετική σεάνς– https://geometer8.wordpress.com/2018/04/25/, και είδε εν τέλει (μάντεψε) την (μελαγχολικότατη) Αλήθεια, η οποία έγκειται εν ολίγοις στο ότι το μόνο που υπάρχει πραγματικά (ήτοι αυτό που υπάρχει και θα υπάρχει) σε τούτον εδώ τον κόσμο, που τον καθορίζουν ο χώρος και ο χρόνος, είναι:

– Το άμορφο φάσμα της διαρκούς κίνησης και φθοράς.
– (Μέσα απ’ το αλλήθωρο βλέμμα των αιώνων που έρχονται και φεύγουν) η ανάμνηση των προσώπων και των πραγμάτων που ξεθωριάζει και τα σχήματά τους που διαλύονται.
– Το ασχημάτιστο νέφος που είναι η δυναμική αλήθεια πίσω απ’ τις κάλπικες μορφές.
– Το χάος που τρέμει ο Γεωμέτρης, όπως ο υποχόνδριος τη γρίπη.

ΘΑ απευθυνθεί στους ανθρώπους ΟΧΙ ΠΙΑ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ, αλλά με ένα έργο εικαστικό που φιλοδοξεί να είναι και το έσχατο, των τεχνών, πλην ίσως της Μουσικής, συμπεριλαμβανομένης πάντως και της Λογοτεχνίας. Μ’ ένα Έργο, που θα τον φέρει βαθύτερα απ’ όλους όσους προηγήθηκαν στα ορυχεία της υπαρξιακής αγωνίας. Που με αυτό θα ξεμπέρδευε, άλλωστε, μια κι έξω με το καλλιτεχνικό συνάφι των αιώνων (και η ιστορία της τέχνης δεν θα’ τανε ύστερα τίποτε άλλο πέρα από ένα μασούρι τρίχες και σκόνη δίπλα σε μια όρθια σκούπα ακουμπισμένη στον τοίχο του δωματίου). Που με αυτό τα πάθη των πολέμων του Πνεύματος θα κόπαζαν, επιτέλους, στο κεφάλι του, αλλά και γενικώς.

ΣΗΜΕΡΑ ΛΟΙΠΟΝ

Το θνητό Εγώ που κατοικεί στο από κατασκευής μαρμάρινο – και κούφιο - σαρκίο του μελαγχολικότατου Ποιητή γνωστού και ως

Ψευδο – Διονύσιος ο Γεωμέτρης

ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟ να κηρύξει (και να κερδίσει) τον πόλεμο ενάντια στην εφήμερη, ψεύτικη και παρωχημένη Τέχνη των μορφών και των παραστάσεων, συμπεριλαμβανομένης φυσικά της Λογοτεχνίας, ήτοι της έντεχνης περιττολογίας στο κατώφλι του Αιωνίου Τίποτα μ’ έναν και μόνο μαυροφορεμένο (όσο και βαριεστημένο) ακροατή που κοιτάει συνέχεια το ρολόι του.

Κι όταν θα έχει πετάξει στον κόσμο, σαν βόμβα, το κάτωθι έργο, τότε, τρέχοντας, θα κλειστεί πάλι πίσω στο δωμάτιο, περιμένοντας στο παράθυρο να δει την Αποκάλυψη:

τα κομμένα δάχτυλα των αγαλμάτων
τα καπνισμένα πανιά των καμβάδων
τις ποδοπατημένες μάσκες των ηθοποιών
τα τρύπια παπουτσάκια των μπαλαρίνων

κι ένα μπαλόνι να ξεφουσκώνει εκτινασσόμενο εδώ κι εκεί στον ουρανό, καθώς αφήνει την τελευταία πνοή των μέχρι πρότινος αθανάτων της λογοτεχνίας (για τους υπόλοιπους ούτε λόγος) με τον ήχο μιας παρατεταμένης πορδής

Για να μη χρονοτριβούμε, πρόκειται για μια σειρά μεγάλων οφθαλμομετρικών καρτών, όπου θα παρατίθεται σε σειρές και ανά μέγεθος ένας μαύρος σταυρός, κάπως έτσι

Ο τίτλος του έργου θα είναι Τεστ εικονοκλαστικής μυωπίας και συνοδεύεται από το εξής κείμενο – μανιφέστο: