^{——————
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥΣ*
——————}

Τον περασμένο Οκτώβριο είχα βρεθεί για λόγους δουλειάς στα Γιάννενα. Έχω γνωστούς και φίλους εκεί κι αυτό κάνει πάντα το ταξίδι ακόμη καλύτερο.
Ένα απόγευμα η φίλη μου η Τριανταφυλλιά (κατά κόσμον Ε.), ο Γ. κι εγώ πήγαμε για καφέ στην «Κουκουβάγια». Στο αμάξι της είχε πεταμένα στις πίσω θέσεις δύο βιβλία: την Παναγία των Παρισίων του Β. Ουγκό και το Όταν τα παραμύθια λένε αλήθεια της Εύας Ομηρούλη. Επειδή καθόμουν μπροστά, το μόνο που μπορούσα να διακρίνω ήταν το εξώφυλλο του δεύτερου, μακριά από τη δική μου αισθητική, αλλά. επειδή δεν ήθελα να τη φέρω και σε δύσκολη θέση, δεν ρώτησα καν τι είναι, τι διαβάζει κ.λπ.
Στον γυρισμό από τον καφέ η ίδια μου λέει, από μόνη της, πως παίρνει μαζί της βιβλία να διαβάζει στο minimarket του χωριού στο οποίο δουλεύει. Αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά, αισιοδοξία και… αφορμή να τη ρωτήσω τι διαβάζει. Μου λέει τους τίτλους των βιβλίων σχολιάζοντας από μόνη της –σχεδόν σαν να ντρέπεται– ότι μάλλον δεν εκτιμώ πολύ το στιλ των βιβλίων της Ομηρούλη. Εκείνη σχεδόν σαν να ντρέπεται, κι εγώ παίζω τον ρόλο μου κι απαντώ πως ναι, δεν επικροτώ την επιλογή αυτή αλλά… έχω τάχα διαβάσει την «κλασική» Παναγία των Παρισίων, που πολύ τη δυσκόλεψε κατά ομολογία της, για να κουνάω το δάχτυλο;
Πριν αποχαιρετιστούμε, μου ζήτησε να της προτείνω κάποιο βιβλίο που «πρέπει να έχει διαβάσει κάποιος στη ζωή του». Θεέ μου, ποιο να είναι αυτό το βιβλίο; Και να είναι ποίηση; Μυθιστόρημα; Δοκίμιο; Της υποσχέθηκα να το σκεφτώ, να φανταστώ τι θα μπορούσε να αρέσει στην ίδια –κάπως ως συνταγή γιατρού, δεν συνταγογραφούμε σε όλους τα ίδια βιβλία, ο καθένας χρειάζεται κάτι άλλο– και θα επιστρέψω.
Ε, λοιπόν, τόσους μήνες μετά ελπίζω να διαβάζει ακόμη, κι ας είναι και ρομαντικά best sellers που την ξεκουράζουν απ’ τα 12ωρα της δουλειάς της, γιατί εγώ, τρομάρα μου, ακόμη τίποτα δεν της έχω προτείνει. Μέχρι να έχω τη σωστή απάντηση, αν ποτέ την έχω…

_{*Το όνομα της στήλης είναι εμπνευσμένο από τη φράση του DavidGrossman: «τα βιβλία είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο, όπου μπορούν να συνυπάρχουν τα πράγματα και η απώλειά τους».}