¤¦ Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται ενδιαφέρουσες επιστολές γνωστών καλλιτεχνών (συγγραφέων, μουσικών, ζωγράφων,...) απευθυνόμενες σε φίλους, συναδέλφους, οικείους ή απλώς γνωστούς, στις οποίες αναφέρονται σε θέματα που ουδεμία σχέση έχουν με το καλλιτεχνικό τους έργο ούτε, ει δυνατόν, με τις τέχνες γενικότερα. Μπορεί να πρόκειται για θέματα προσωπικά ή επικαιρότητας, να αφορούν τραγικά συμβάντα ή να σατιρίζουν καταστάσεις και ανθρώπους. Το πιο σημαντικό κριτήριο για την επιλογή τους θα είναι το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν, φυσικά, αλλά και το κατά πόσο, μέσα από αυτές, διαφαίνονται πλευρές της προσωπικότητας των επιστολογράφων ή των αποδεκτών, που απέχουν ή και επιβεβαιώνουν τη συμβατική εικόνα που έχουμε διαμορφώσει στο νου μας για τους καλλιτέχνες αυτούς σαν άτομα. Ως εκ τούτου, η επιλογή των επιστολών είναι καθαρά υποκειμενική.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ
ΚΟΛΕΤ
ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΝ ΚΑΙ ΦΙΛΙΠ ΜΠΕΡΤΕΛΟ

CLARIDGE⁽¹⁾
CHAMPS-ELYSÉES

Αγαπητοί φίλοι, τι όμορφο γράμμα, και γραμμένο για να μου δώσει χαρά! Θέλετε να σπάσω και το άλλο μου πόδι; Είμαι σύμφωνη, αν μου υποσχεθήτε ότι θα μου γράψετε και άλλα. Με χαροποιεί η σκέψη ότι τρία ανθρώπινα πλάσματα – ή από αυτά που κατηγοριοποιούνται ως ανθρώπινα – όντως γνωρίζουν τι είναι σοβαρό και τι δεν είναι: εσείς οι δύο κι εγώ.
Απαιτούνται ακόμα αρκετές εβδομάδες υπομονής, το κάταγμα πάει καλά, έσπασα όμως όλους τους συνδέσμους του ποδιού λόγω της συστροφής και, όπως μου λένε, χρειάζεται πολύς χρόνος για να ξανακολλήσουν. Δεν θέλω να με λυπούνται, είναι ηλιόλουστο τούτο το μικρό δωμάτιο όπου με μετέφεραν πριν από πέντε μέρες. Πάνω στο κρεβάτι μου έχω ένα τραπέζι, μια γάτα και το έξι ημερών μικρό της... Ναι, αγαπητή μου Ελέν, ακόμα ένα μικρό γατί που μάλλον είναι τυφλό, - όπως όλα τα γατάκια, για όλη του τη ζωή – και, επίσης, σέρνει τα πίσω πόδια του με τρόπο που με ανησυχεί˙ - και μήπως, άραγε, θα έχει κάποια δυσπλασία της κάτω σιαγόνας που θα το εμποδίζει να τραφεί; Τέτοιες είμαστε εμείς, οι γατομαμάδες. Έρχομαι ξανά στα λογικά μου όταν έχω να κάνω με την χαριτωμένη δίποδη κόρη μου⁽²⁾ που μου φέρνει καθε μέρα τη φρεσκάδα της, τις ιστορίες του στούντιο όπου εργάζεται, τα νέα του αυτοκινήτου «της». Χάρη σε μια σπασμένη περόνη, παίρνω μια γεύση του πώς θα είμαι σε λίγα χρόνια. Δεν είναι πικρό. Αν είναι ο δρόμος σας προς τα εδώ, ανεβαίνετε για λίγο; Θα μου δώσει τόση ευχαρίστηση. Σας φιλώ τρυφερά και τους δύο, ο Μωρίς Γκουντεκέ⁽³⁾ είναι ο ειλικρινώς υμέτερος Μωρίς. Και η καινούρια γατούλα θα ονομαστεί «περονίτσα».

Δική σας

Κολέτ

(1)Το γνωστό πολυτελές ξενοδοχείο Claridge στο Παρίσι.

(2)Πρόκειται για την Κολέτ ντε Ζουβενέλ (Colette de Jouvenel, 1913-1981), κόρη της Κολέτ από τον γάμο με τον Ανρί ντε Ζουβενέλ. Ήταν δημοσιογράφος, αντιστασιακή στη διάρκεια της Κατοχής και φεμινίστρια. Την περίοδο 1931-1935 είχε ασχοληθεί με τον κινηματογράφο και είχε εργαστεί σαν βοηθός σκηνοθέτη σε αρκετές ταινίες.

(3)Ο Μωρίς Γκουντεκέ (Maurice Goudeket, 1889-1977) ήταν επιχειρηματίας, δημοσιογράφος και συγγραφέας, και υπήρξε ο τρίτος σύζυγος της Κολέτ από το 1935 έως τον θάνατό της. Από το 1930 μέχρι το 1936 κατοικούσε, μαζί με την Κολέτ, σε ένα διαμέρισμα στο ξενοδοχείο Claridge.

Η Κολέτ (Colette, λογοτεχνικό όνομα της Σιντονί-Γκαμπριέλ Κολέτ (Sidonie-Gabrielle Colette, 1873-1954), έστειλε την επιστολή αυτή το φθινόπωρο του 1931. Ήταν ήδη διάσημη ως συγγραφέας (είχε δημοσιεύσει τα βιβλία της σειράς Κλωντίν, το Σερί κ.ά.) αλλά και σαν δημόσιο πρόσωπο, για την προκλητική, για την εποχή, προσωπική ζωή της, τους γάμους και τα διαζύγιά της, αλλά περισσότερο για τις ερωτικές σχέσεις της με άνδρες και γυναίκες, που τις πρόβαλλε δημοσίως, προς σκανδαλισμό πολλών. Όταν πέθανε, η Εκκλησία αρνήθηκε να της κάνει θρησκευτική κηδεία, όμως το Γαλλικό Κράτος της έκανε κηδεία δημοσία δαπάνη. Παραμένει γνωστή για την αγάπη της προς τις γάτες.

Το ζεύγος Ελέν (Hélène Berthelot, 1867-1955) και Φιλίπ Μπερτελό  (Philippe Berthelot, 1866-1934) και ήταν φίλοι της Κολέτ, όπως και πολλών άλλων ανθρώπων των γραμμάτων της εποχής (Κλωντέλ, Ζιρωντού, Μοράν, κ.ά.). Ο Φιλίπ Μπερτελό ήταν εξέχων διπλωμάτης που χρημάτισε και Γενικός Γραμματέας του Γαλλικού Υπουργείου Εξωτερικών. Ήταν αντίθετος προς τα πολύ σκληρά μέτρα της Συνθήκης των Βερσαλιών κατά της Γερμανίας και υπέρ μιας πιο μετριοπαθούς πολιτικής, γεγονός που τον έφερε σε μεγάλη αντίθεση με τον πρωθυπουργό Ρεϊμόν Πουανκαρέ. Για τον ίδιο λόγο έγινε και στόχος ακροδεξιών και εθνικιστικών κομμάτων και κινημάτων, όπως και της Action Française του Σαρλ Μωράς.