Ο Δημήτρης Πέτρου γεννήθηκε το 1970 στη Δράμα και ζει στην Αθήνα. Το 2013 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο Α’ Παθολογική. Το 2016 εκδόθηκε η δεύτερη ποιητική συλλογή του με τίτλο Χωματουργικά (υποψήφια Βραβείου Ποίησης στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Ο αναγνώστης») και το 2018 η ποιητική συλλογή Μόρα, και οι τρεις από τις εκδόσεις Μικρή Άρκτος. Το 2022 εκδίδεται από τις εκδόσεις Πόλις το τέταρτο βιβλίο του, η ποιητική σύνθεση Εικοστός κόσμος (Βραβείο Ποίησης ηλεκτρονικού περιοδικού Χάρτης).
Ποιήματα του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά της χώρας (Εντευκτήριο, Ποιητική, Τα ποιητικά κλπ.) και έχουν μεταφραστεί και ανθολογηθεί στη Γερμανία και στη Φινλανδία. Επίσης ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά και στα Τουρκικά.
Αποσπάσματα από τον Εικοστό κόσμο
Είμαι αυτός που δεν γνωρίζω·
κι αυτός που δεν έγινα.
Ο χρόνος είναι το εργοστάσιό μου.
Είμαι το προϊόν που περιμένει στα ράφια.
Είμαι ο χτεσινός και ο επόμενος.
Ο Πομερανός και ο Βεδουίνος.
Ο βιομηχανικός εργάτης. Ο δρομέας.
Ο ερχόμενος και ο αναχωρητής.
Είμαι ένα σπίτι διάτρητο από σφαίρες
στα περίχωρα.
Ένας αλύγιστος αξιωματικός.
Γνωρίζω τη συμφωνική ορχήστρα,
την παρειδωλία και τον κλινικό βαμπιρισμό.
Είμαι ο σκοτεινός Ισπανός.
Ο δραματικός Έλληνας.
Ο υπερόπτης Αυστριακός.
Η αμόλυντη Πάολα και ο ρομαντικός Έριχ.
Είμαι ένα σράπνελ στα γόνατα της Πολωνίας.
Το διαμπερές τραύμα του Πλάτωνα.
Το τελευταίο καρέ του Μπέργκμαν.
Είμαι το σπασμένο παιχνίδι
στα χέρια της Ιστορίας.
(σελ. 9)
Μήνιν άειδε, θεά
Πρώτος χτύπησε ο πολυβολητής
ο γιος του αρτοποιού από την Έσση.
Κι όπως σεντόνι καλύπτει το στρώμα κρεβατιού
με ζάρες και υψώματα, κι αλλάζει τοπίο το δωμάτιο,
έτσι κι αυτός προκάλυμμα πυρός πάνω από την πεδιάδα,
κοφτές ριπές με χέρι σταθερό,
ιχνογραφεί από την αρχή τη γεωγραφία του θανάτου
γεμίζει πτώματα το δροσερό χόρτο
και δεν είναι πια πράσινο·
Όπως η κουκουβάγια έχει από πριν κλειδώσει το θήραμα
πετάει αθόρυβα παραμερίζοντας τον άνεμο
πέφτει με ορμή στον αφηρημένο ποντικό
και μπήγει το νύχι της στο μάτι,
έτσι και η βολίδα ελεύθερου σκοπευτή
από γωνία ανεξιχνίαστη ορμάει για να βρει
κρανίο βαθμοφόρου από το Όκλαντ,
εμβρόντητος αυτός με μάτια ανοιχτά
γνωρίζει το σκοτάδι·
Όπως το ρυάκι ξυπνάει με τη βροχή
φουσκώνει και ανασηκώνεται ήσυχα,
καταπίνει σβώλους και ζωύφια,
αφήνει τη φωλιά των μυρμηγκιών ανοχύρωτη,
έτσι και οι τίγρεις οι βασιλικοί, γεμάτοι γκαζολίνη,
στο τιμόνι ο λογιστής, διοικητής ο φαρμακοποιός
από το Μπάντεν-Μπάντεν,
σκορπούν τις φωλιές των ασυρματιστών, των διαβιβάσεων
προσεύχονται αυτοί για όπλα αντιαρματικά, για καλοσκαμμένες
τάφρους, στο θάνατο να έρθει με μια βολή
λίγο πριν πεθάνουν·
Όπως βαριά χερσαία ζώα, χορδωτά
βαδίζουν στη Σαβάνα
οι οπλές τους σε εποχή ξηρή τσακίζουν το λειμώνα
πόες, μυδράλια και άλλα ψυχανθή λυγίζουν, μένουν σκόρπια,
έτσι και η μοίρα πυροβολικού
προσβάλλει στόχους και οχυρά,
αφήνει ρημαγμένες εγκαταστάσεις και θώρακες
θραύσματα σιδήρου κρυφά στην καρδιά
και χτύπος κανένας·
Όπως ο κρότος της πιστολιάς
ταξιδεύει απότομα
το ζώο στο δάσος μένει ακίνητο
κάποιος ξυπνάει από βαθύ ύπνο
και μένει το αποτύπωμα του φονιά
στο κάγκελο.
(σελ. 21, 22)
Με κατατρώει βουβή θλίψη.
Η αόρατη ζωή.
Το παραμικρό μόριο της ύλης που επιταχύνει
και συντρίβεται.
Τα πλάσματα της αβύσσου που πέφτουν σε λήθαργο.
Η εθνική ασφάλεια. Τα ένζυμα.
Η φαρμακολογία.
Ό,τι μπορεί να πετάξει σε χαμηλό ύψος
και να περάσει απαρατήρητο.
Το αμυδρό φως καταμεσής του πελάγους.
Ο σεισμός τη νύχτα.
Όλα όσα έχουμε κουβεντιάσει μέσα στα χρόνια.
Κυρίως αυτά.
Και οι λειτουργικές δομές των κυττάρων.
Ακόμα θυμάμαι τον πατέρα·
την αυστηρή φιγούρα του καθώς άπλωνε τα χέρια
στο σκοτάδι.
Τι έψαχνε να βρει; Τι τελικά βρήκε;
Μεγάλη βοή κατέβαινε από τα βουνά.
Μέσα από πιπεριές, από σωλήνες χαλκού και ραδιοκύματα.
Κι εγώ, αμνός εταιρικού ισολογισμού
απόγονος τεχνολογικής ορμής
μονοπρόσωπος, εμπρηστής και θεομπαίχτης
αποκαλύπτομαι.
Λοιπόν, νά τι είμαι.
Είμαι ο τελευταίος επιζών.
(σελ. 38)
Βιβλιοκρισίες για τον Εικοστό κόσμο
https://booksjournal.gr/kritikes/poiisi/4158-paixnidi-spasmeno-sta-xeria-tis-istorias
https://1-2.gr/2022/11/22/gia-ton-eikosto-kosmo-toy-dhmhtrh-petroy/
https://stigmalogou.gr/eikostos-kosmos-tou-dimitri-petrou/
https://www.oanagnostis.gr/quot-megali-voi-katevaine-quot-tis-varvaras-royssoy/
https://neoplanodion.gr/2023/02/25/dimitris-petroy-eikostos-kosmos-giorgos-kalogirou/
Ενδεικτικές βιβλιοκρισίες για τα προηγούμενα βιβλία του
https://www.culturenow.gr/a-pathologikh-dhmhtrhs-petroy-kritikh-vivlioy/
https://www.tovima.gr/2016/06/04/opinions/antigrafes-gia-to-paron/
https://bookpress.gr/kritikes/poiisi/9802-petrou-dimitris-mikri-arktos-mora-roussou