Αν οι τοίχοι είχαν πρόσωπο,
θα ήταν το πρόσωπο της αγάπης.
    Καθένας στον κόσμο μας θέλει να αγαπηθεί
                και <ίσως> να αγαπήσει.

Στον τοίχο φαίνεται ομοίωμα προσώπου,
δεξιοτεχνία μεγάλου γλύπτη,
που πόθησε κι έσκαψε και άδειασε
†με φόβο
                τις κόρες των ματιών της
θυμώνοντας
                όλους τους ανέμους

Όπως σε κάποιες φθαρμένες αγιογραφίες
<στην Κύπρο και σε πολύπαθα νησιά της ορθοδοξίας>
όπου ο θαυμασμός μπερδεύεται με την καλοσύνη
και όταν κοιτάζεις βαθιά στη ρίζα των ματιών
του ανθρώπου που <λες ότι> αγαπάς
στο μέτωπό σου σχηματίζεται
ένα αστείο ερωτηματικό.