Άνοιξη

Ο Τομ και η Μαίρη ταξιδεύουν ανά το κόσμο προς αναζήτηση ορχιδέων.
Μιλάνε για την ευφυία αυτών των λουλουδιών.
για τα έλαια και τα αρώματα που παράγουν για να προσελκύσουν έντομα.
Ικανές να ξεγελάσουν τις μύγες
απελευθερώνοντας οσμή πτώματος
και να προσελκύσουν τις μέλισσες με αρώματα ολόιδια με αυτά των θηλυκών τους
μιμούνται το σχήμα, το χρώμα, την υφή τους,
η μέλισσα προσπαθεί να ζευγαρώσει μαζί τους
έρχεται σε επαφή με τον στήμονα
θα μεταφέρει τη γύρη από το ένα λουλούδι στο άλλο
σε διαδοχικές προσπάθειες συνουσίας.

– Κάθε λουλούδι παράγει ένα άρωμα ελαφρώς διαφορετικό
– Έχουν σαν κι εμάς διαφορετικά πρόσωπα.
– Υποθέτω ότι τα καλλιεργείτε σπίτι.
– Όχι, είναι ευαίσθητα λουλούδια
η χώρα μας είναι κρύα.

Φτάσαμε στο νησί.
Ανάμεσα στις πέτρες σωροί ορχιδέες
εμφανίζονται, μαραίνονται
Η διαμόρφωση νέων ατόμων είναι εγγυημένη :
οι μέλισσες γυρίζουν σα τρελές
η γύρη φαίνεται στον αέρα
προς τον ήλιο προσανατολίζονται τα λουλούδια.

Ναι, είναι δύσκολο να γίνεις το απαραίτητο χώμα, ο βράχος και ο αέρας
για να καλλιεργήσεις αυτό το λουλούδι.
Πρέπει να περιορίσεις την παρόρμηση να τα ποτίσεις
να καταλάβεις ότι η υγρασία δεν είναι το ίδιο με το νερό
να το ετοιμάσεις έτσι ώστε να υποδεχθεί τον ήλιο το πρωί
και αν τις νύχτες της άνοιξης πέφτει η θερμοκρασία
να το καλύψεις με χαρτί εφημερίδας.
Πρέπει να ξέρεις τι χρειάζεται
αγγίζοντάς το μόνο
αλλά πάνω απ’ όλα
πρέπει να είσαι διατεθειμένος να το αφήσεις
να το βγάλεις από το μυαλό σου
για να μπορέσει να ανθίσει.

Δεν είναι εύκολο να καλλιεργήσεις μια ορχιδέα
να μάθεις να δίνεις ζωή σ’ ένα φυτό
που μόλις στον τρίτο χρόνο θα βγάλει λουλούδι.
Η υπερβολική φροντίδα το καταστρέφει.
Αλλά αν παρόλα αυτά
είναι κανείς διατεθειμένος
να ξεχάσει ό,τι ξέρει ήδη από κηπουρική
ίσως να ‘ναι δυνατόν να βρεθεί εκεί
το πρωί που με τον ήλιο
θα σηκωθούν τα πέταλά της
Να παρευρεθεί στη τελική δόνηση
αυτό το απελευθερωμένο σμίξιμο στον αέρα.

Δεν είναι εύκολο να καλλιεργήσεις μια ορχιδέα

Περιμένω σε εμένα, σε σένα αυτή τη στιγμή
Όπως ο Τομ και η Μαίρη
κάθε άνοιξη.

Αποδυτήρια

Της μαμάς δεν της άρεσε
να μπαίνω στα αποδυτήρια του γυμναστηρίου
μεγάλες γυναίκες κυκλοφορούν γυμνές
εσύ είσαι μικρή

Πάντα είχα περιέργεια
αλλά μπαίνοντας αισθάνθηκα άβολα:
γυναίκες όμορφες γελούσαν.
Προσπαθώντας να μη κοιτάξω
λαχταρούσα απελευθέρωση
να αφήσω τη πετσέτα μου να πέσει
να αποκαλύψω τα στήθη μου
να σχολιάσω ασημαντότητες.
Να κοιτάξω σώματα σφιχτά να λάμπουν πάνω στα πλακάκια
σιλουέτες από πεσμένα στήθη
και συσσωρευμένο λίπος.
Και τα ντουζ, αχ τα ντουζ
όταν κάποιες γυναίκες τρίβανε το σφουγγάρι ή το σαπούνι
ή χειρότερα ακόμα
τα χέρια τους
πάνω στα απόκρυφά τους.
Παρέλυα.

Γύριζα σπίτι
επαναλαμβάνοντας μου την εικόνα των χεριών τους
ανέβασμα κατέβασμα
σε εκείνα τα αιδοία
γεμάτα τρίχες.
Το έκαναν αυτό με τέτοια φυσικότητα
που ένοιωθα την ανάγκη να πάω κοντά
και να τους πλύνω προσεχτικά
όλα τα κακά του κόσμου.

Από τη ποιητική συλλογή Μια γυναίκα μόνη πάντα τραβάει τη προσοχή σε ένα μικρό χωριό. (DasKapital, Σαντιάγο 2014)

Ευλογίες

Ευλογημένος ο θάνατός μου
ευλογημένη η λεπίδα του
κόβοντας το άπειρό μου
ευλογημένο μυστήριο του τέλους
σαν ένα όνειρο που τελειώνει ξαφνικά
ευλογημένος αυτός που τη ζωή πρέπει να τελειώσει

Και το χέρι του να ηρεμεί τον ρυθμό μου
το φύσημα του να μου καθαρίζει το νου
ζυγαριά όπου ταπεινώνομαι
και ο καημός μου, πίσω

Ευλογημένος ο θάνατός μου
ευλογημένες οι δυνάμεις του για να επιβληθώ στη μέρα
και το κεφάλι μου απ’ όπου τρέχει νερό
και οι ώμοι μου να συγκρατούν τον άνεμο
ευλογημένη η οδός που οδηγεί στη νεκροκεφαλή.

Λίνδος

Ανάμεσα σε τουριστικά γκρουπ ένας τυφλός
αφήνει το αριστερό του χέρι
ακουμπώντας ξυστά τοίχους από ασβέστη
στην ανοιχτή παλάμη του
συναντάει φύλλα, κλαδιά
παρασύρει ένα αγκάθι
ένα λουλούδι αποσυναρμολογείται στο χέρι του.

Ανεβαίνει από δρόμους απόμερους
βγάζει το καπέλο
αφήνει να τον δροσίσει ο ήλιος
γυρνάει το πρόσωπό του προς τη μεριά της θάλασσας
έχει μυρωδιά από φρέσκο χρώμα.

Κατηφορίζει ανάμεσα από ζευγάρια που βγάζουν
ξανά και ξανά την ίδια φωτογραφία
ψηλαφητά με το μπαστούνι του
χάνεται ξανά στο πλήθος
με έναν πυρσό.

Μίλαγα με τα κτήνη

Ξέρεις τι ανελέητο που είναι το τρυγόνι
με τον εχθρό που έχει νικήσει ήδη;
Πάνω στη γδαρμένη πληγή ραμφίζει ακατάπαυστα
κι αν το θύμα προσπαθήσει να σηκωθεί
με τα φτερά του το γκρεμίζει
και συνεχίζει να του προσφέρει έναν αργό θάνατο
ακόμα κι αν είναι τόσο κουρασμένο
που ίσα που μπορεί να κρατήσει ανοιχτά τα μάτια του

Και πώς γίνεται ξιπασμένος, βάναυσος
ο κακοποιημένος γερανός
που τώρα είναι ζευγάρι με ένα πτηνό από σόι;

Μόνο παραδείγματα.

Από τη ποιητική συλλογή Πειραματισμοί γύρω από την επανάληψη των ημερών (LaMano, 2021)