Οι αυταπάτες που κυκλοφορούν είναι πολλές και οι άνθρωποι που τσιμπάνε, σαν ψαράκια, ακόμη περισσότεροι. Μια από τις πλέον γνωστές αυταπάτες είναι ότι οι σεισμοί οφείλονται σε γεωλογικά φαινόμενα, κυρίως στην απελευθέρωση σωρευμένης ενέργειας στον φλοιό της γης. Αυτό πιστεύουν και οι επιστήμονες, αγνοώντας, αυτοί πρώτοι απ΄ όλους, τη λαϊκή σοφία που λέει ότι: Οι σεισμοί οφείλονται σε ένα ψάρι, το γατόψαρο, που οι ιάπωνες ονομάζουν Namazu. Ο Namazu ζει στη λάσπη, κάτω από τη Γη και μόνο η θεά Kashima μπορεί να το χαλιναγωγήσει. Η Kashima κρατάει έναν μεγάλο βράχο πάνω από το γατόψαρο, εμποδίζοντάς το να κινηθεί κι έτσι η γη παραμένει ήρεμη και ακίνητη. Υπάρχουν όμως στιγμές που το γατόψαρο ξεφεύγει από την επιτήρηση της Kashima, κινείται και προκαλεί σεισμούς.

Με λίγα λόγια οι σεισμοί είναι άκρως ιχθυολογικό φαινόμενο και μόνο ιχθυολόγοι θα μπορούσαν να μιλήσουν γι αυτούς. Δυστυχώς, τα πράγματα έχουν εκτραπεί σε άλλες κατευθύνσεις (ως συνήθως) κι αυτό το γράφω με λύπη και όχι από συντεχνιακή αντίληψη.

Σύμφωνα, πάντως, με τον ιάπωνα ιχθυολόγο και σοφό άνθρωπο Δρ. Ακάγιο Ρίκου, ο Namazu, το μεγάλο αυτό γατόψαρο που προκαλεί τους σεισμούς, μπορεί να ησυχάσει μια για πάντα αν το απαλλάξουμε από την επιτήρηση της θεάς Kashima. Τότε το γατόψαρο θα ανέβει με χαρά, ελεύθερο στην επιφάνεια της γης και θα πλέει ήρεμα στον φυσικό του χώρο, όπως και όλα τα άλλα είδη της οικογένειας Σιλουροειδών και φυσικά, τότε θα σταματήσουν και οι σεισμοί. Όσο η Kashima του επιβάλει αυστηρή ακινησία, το γατόψαρο το μόνο που κάνει είναι να τρώει και να παχαίνει, με αποτέλεσμα να αποκτά κάθε χρόνο όλο και μεγαλύτερο μέγεθος, να γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο. Ο Ακάγιο υποστηρίζει ότι το μήκος του έχει ήδη ξεπεράσει τα δυο χιλιάδες μέτρα, το δε βάρος του είναι ασύλληπτο, με αποτέλεσμα   οι σεισμοί   που θα προκαλεί από εδώ και πέρα να γίνονται όλο και πιο καταστροφικοί.

Η πρόταση του Ακάγιο, που όλοι εμείς οι ιχθυολόγοι την συνυπογράψαμε προς τον αυτοκράτορα της Ιαπωνίας για απομάκρυνση της θεάς Kashima με κάθε τρόπο, έπεσε στο κενό. Είναι αδύνατον να αλλάξουμε τα πιστεύω και τις παραδόσεις μας, είπε ο αυτοκράτορας, είναι αδιανόητο εμείς να ζητήσουμε από μια θεά να αλλάξει πόστο. Σε αυτό το τελευταίο του επιχείρημα ο Ακάγιο του πρότεινε, με όλον το σεβασμό, να αναβαθμιστεί η θεά, να αφήσει επιτέλους αυτή τη βαρετή ασχολία, να επιβλέπει ένα ψάρι και να την ανακηρύξει σύσσωμο το ιαπωνικό έθνος ως τον όγδοη θεά της τύχης (υπάρχουν ήδη επτά στην Ιαπωνία), το δε γατόψαρο να μεταφερθεί με δαπάνες της διεθνούς κοινότητας στη λίμνη του Λοχ Νες, κληρονομώντας όλη τη δόξα ενός τέρατος. Ο αυτοκράτορας προβληματίστηκε από την πρόταση του Ακάγιο και συγκινήθηκε όταν εκείνος του απήγγειλε, γονατιστός από σεμνότητα, δυο στίχους από το ποίημα του Τσεν Λι Νυχτερινό Ψάρι, παραφράζοντάς το κατάφορα: «Δέξου μ΄ ευγνωμοσύνη αυτό το ψάρι/Μην το εγκαταλείπεις στον βυθό».

Με την προτροπή της πιστής συζύγου του, ο αυτοκράτορας, για να ΄χει το κεφάλι του ήσυχο, προσέφυγε σε μια μορφή δημοψηφίσματος, μα το αποτέλεσμα ήταν απελπιστικό, γιατί η συντριπτική πλειοψηφία του λαού ψήφισε να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν κι ας κινδυνεύουμε, ανά πάσα στιγμή, από άκρως επικίνδυνα γεωλογικά φαινόμενα και απρόβλεπτες δονήσεις.