Άλογα πάθη

Τα άλογα το 'σκασαν μέσα στη νύχτα.
Δεν ξέρω αν πήγαν να συναντήσουν τον Αχιλλέα ή τον Άι Γιώργη
Ή να καλπάσουν με τα φτερά του Πήγασου στη φαντασία των παιδιών.

Το βέβαιο είναι ότι η μέρα πέρασε τυπικά: όργωσαν το χωράφι, κουβάλησαν πέτρες,
αλώνισαν τα στάχυα.
Αναμενόμενη τελετουργία για άλογα πλάσματα. Δεν κίνησαν καμία υποψία.
Έκρυψαν στις κόγχες των ματιών όνειρα ελευθερίας ζυγίζοντας με ακρίβεια την απόσταση
από την τριχιά του αλωνάρη.

Το βράδυ όμως που κοιμούνται οι βεβαιότητες, ξυπνούν οι ανατροπές.
Μερικοί καλπασμοί χωρίζουν την ήττα από τη νίκη.
Φεύγουν τώρα κι ας άργησαν.

Ο μαέστρος-παρεξήγηση

Εκείνος·
ο απόλυτος Σύλλας ή Ιέρων ή Περίανδρος
συνεπαρμένος από κινήσεις μαέστρου των χεριών τη δύναμη ζήλεψε
για τα δικά του χέρια νέο προορισμό ζητώντας·
όχι μόνο στροφή του αντίχειρα προς τα κάτω θανάτου καταδίκη
και γροθιά , όχι υψωμένη σημαίας γενναιότητα, αλλά σιδερένια πυγμής γρόνθος ανηλεώς ζωές αφανίζοντας
και σήκωμα του δείκτη κεραυνός ολέθρου σε υποψήφιους μελλοθάνατους.

Θαύμασε του μαέστρου τα ανοιχτά χέρια που στα αυτιά του εκέλευαν εκείνο το «πειθαρχία εὐπραξίας μήτηρ»
παλλόμενα να ανασαίνουν εξαίσιες μουσικές.
Και στη μέση της ορχήστρας στάθηκε εφιάλτης,
ίδιος Μάκβεθ τους Ντάνκαν δολοφονώντας τη θέση του να πάρει στο φονικό ψηφιδωτό.

Όμως ματαίωση , πόνος επιθυμίας που ξεμάκρυνε,
βίαια χειρονομώντας σιωπή απλώθηκε στον κόσμο
κι ούτε μια νότα δε φοβήθηκε κι όλες συντεταγμένα εσίγησαν.

Κι έμειναν τα χέρια του απόλυτου εκείνου Σύλλα ή Ιέρωνα ή Περίανδρου ψηλά
παράδοσης κίνηση στων μουσικών την ετυμηγορία.