Σε κοιτάζω Κοιμάσαι

Ένα φύλλο πέφτει σιγανά
χίλια κομμάτια γίνεται
φύλλο να σε σκεπάσει

Σε θυμάμαι Λευκή

Κουρασμένη από λέξεις
πεταλούδες του μελιού
πάνω στα βλέφαρά σου
έμψυχες λέξεις
σε άψυχη λαλιά
ξανά σε σκοτώνει

Σου μιλάω Ο αέρας

Το φύλλο γυρίζει πίσω τη φωνή σου
Ο αέρας με παίρνει
Με σηκώνει
μακριά
μακριά
μακριά από εκεί που συχνάζουν
οι καινούργιοι άνθρωποι

Μαρία Καληνύχτα

Κοντοστέκομαι
Κοντεύω