Η ομορφιά βρίσκεται αλλού

Μια βελονιά πάνω
μια βελονιά κάτω
ράβεις
με προσοχή μην τσιμπηθείς
ράβεις
ψέματα βολεμένα καλά
κάτω απ΄ τα σκέλια σου
στριμωγμένα σε φόδρα βαμβακερή
ράβεις
δίχως ο ύπνος να σε πάρει.
Γέμισε το δωμάτιο φορέματα
τα ντύνεσαι
τι ομορφιά, τι χάρη, όμως
αφηρημένη πως τα γυρνάς
πιάνονται σ’ ένα καρφί
— αλήθεια, δεν το είδες;
Ξηλώνονται με θόρυβο
τρίζει το μπαμπάκι
Ψέματα στο πάτωμα.
Ξέφτια παντού.
Τι όμορφη που είσαι γυμνή!

Κουκούτσια

Σχέσεις και φίλοι
ζουμερά βρεγμένα κεράσια στη χούφτα
δροσίζουν τον χρόνο σου
τόσα πολλά τόσο γλυκά
τα τρως με λαιμαργία ώσπου
ένα κουκούτσι στο λαιμό σού κάθεται
ύστερα κι άλλο
κι άλλο
με σάλιο τα σπρώχνεις
τη γλώσσα σου μπρος πίσω πας
τις νύχτες βήχεις συναισθηματικά
τις μέρες σε τυραννά ασιτία
Έξη παλιά κουκούτσια στο λαιμό να κρατάς μα
τώρα πια δεν την αντέχεις
ή θα τα φτύσεις ή θα πεθάνεις.
Φτύνεις με δύναμη και μεταμέλεια
Τις νύχτες τα σκέφτεσαι
τις νύχτες κάπου κάπου τα σκέφτεσαι
κάποιες νύχτες τα σκέφτεσαι και
φτύνεις κι άλλα κουκούτσια κι άλλα
σφηνωμένα στο λαιμό.
Μετράς απουσίες, βέβαια, μα αναπνέεις.

Δραπέτες

Το χέρι χώνεις πίσω από τις κουρτίνες
μακριές τις ήθελες να σέρνονται στο πάτωμα αλλά
τίποτε
ανακατεύεις το συρτάρι
κείνο που ήθελες τις κάλτσες μέσα του να βάζεις αλλά
πάλι ένα τίποτε
τη σκόνη ψαχουλεύεις κάτω από το κρεβάτι
ήθελες δεύτερο κρεβάτι από κάτω αλλά
τίποτε τίποτε
ρίχνεις κεφάλι και μαλλιά και μάτια μες στα γόνατα
ολόκληρη μέσα στην αγκαλιά σου πέφτεις
ψάχνεις τα θέλω σου μα
τίποτε
στη θέση τους βρίσκεις φτερά σπασμένα
μνήμη ξεθωριασμένη και
κάτι λίγα βογγητά
ίσα που ακούγονται πια.
Άπλετο ένα σκοτάδι.
Αναρωτιέσαι
— μα πότε μετακόμισαν;
Άκουσα πως τα θέλω δραπετεύουν στο φως
τη μέρα που γεννιούνται.