Αναμέτρηση

Στο βάθος
Πλοία αραγμένα αρόδο
με τους ναύτες τους μέσα
να ησυχάζουν
και τα αναμμένα τους φώτα μες στη νύχτα σαν αστέρια
να κάνουν τη θάλασσα σ’ όλο της το μήκος
έξω απ’ το λιμάνι
έναν μικρό
ανθρώπινο ουρανό

Έναν ουρανό οικείο
και κατανοητό
με τα ζωντανά του προβλήματα κρυμμένα
πίσω από τους πρασινοκόκκινους φανούς
που η αντανάκλασή τους
στα ατάραχα νερά
προκαλεί τις κίτρινες κηλίδες του σύμπαντος
με τις δικές της δυνάμεις

Πρόνοια

Μετά τον ήλιο
έρχεται το φεγγάρι και
τα λαμπερά άστρα
Δε μας αφήνουν μόνους
Ένα φως παραστέκεται
Σαν πρόνοια
Σαν επισήμανση
Κάποιας κρυφής οργάνωσης
που αγνοούμε

Τo  γράμμα

                                       Είμαι ο ακρωτηριασμένος της νύχτας που αιμορροεί.
                                           Ο θεός είναι το πιάτο μου με ρύζι.
                                                         ^{CARLOS EDMUNDO DE ORY}

Σου γράφω απ’ την καλύβα μου

Όπου καρτερώ τα πουλιά της αυγής και τις φωνές τους
να ραγίσουν και το τελευταίο ίχνος της νύχτας
Μιας νύχτας από γυαλί
που άφησε πολλά βήματα
να τριζοβολάνε μέσα στο δωμάτιο
περπατώντας ασταμάτητα
Που έφερε όνειρα
γεμάτα κούραση
Όλα τα όνειρα καθρεφτίστηκαν πάνω στα γυαλιά της
πολλαπλασιάστηκαν και γέμισαν την καλύβα
από πάνω ως κάτω

Τα πρώτα κοτσύφια τώρα
θα μου κουβαλήσουνε ευχαρίστως τη μέρα
Δεν έχει σημασία τι μέρα είναι
έχω πάντα κάτι να κάνω
Και το πρώτο απ’ αυτά είναι
να βυθίσω το βλέμμα στον ουρανό
να κοιτάξω
τα προϊστορικά σύννεφα
να τα κοιτάξω ξανά και
να πάρω το ρυθμό
που χρειάζεται μια υποψιασμένη ύπαρξη
για την ημέρα που έρχεται

Μακριά απ’ τις ανήλιαγες ώρες