Μια φορά ήταν μια σκύλα, ονόματι Σίλα, η οποία είχε αναπτύξει ιδιαιτέρως υψηλή ευφυΐα, παρόλο που συγκατοικούσε με μια οικογένεια ανθρώπων μετρίας αντιλήψεως.

Καθώς η οικογένεια αυτή είχε την τηλεόραση διαρκώς ανοιχτή, η Σίλα είχε μάθει να καταλαβαίνει ελληνικά (καθώς και αγγλικά σε επίπεδο λόουερ),  παρακολουθούσε ανελλιπώς την πολιτική επικαιρότητα, τη μόδα και την υψηλή μαγειρική, και είχε μορφώσει μια κυνική κοσμοθεωρία για τη ζωή (όπως και κάθε άλλος τρέχων πολίτης), την οποία δεν έχανε ευκαιρία να εκφράζει. Λόγω ακατάσχετης σιελόρροιας, όμως, δεν μπορούσε να αρθρώσει ούτε καν απλές καθημερινές κουβέντες, π.χ. «Μαλάκα!», «Γαμώτο!» κ.λπ., οπότε για τα σχόλιά της κατά την επικοινωνία με τους οικείους και τους γνωστούς της περιοριζόταν στην εκφορά 572 αποχρώσεων του γαβ και του γουφ.  

Η Σίλα είχε ιδιαίτερο δεσμό με το αφεντικό της, τον κ. Λάμπρο (έναν ευαίσθητο συμβασιούχο του Δημοσίου, ο οποίος προσπαθούσε να βρει χρόνο να γράψει ποιήματα αλλά, ευτυχώς, δεν έβρισκε, γιατί ο χρόνος είναι χρήμα, και το χρήμα δεν περισσεύει σε πολλούς συμβασιούχους του Δημοσίου). Ο δεσμός τους ήταν σαδομαζοχιστικός: η Σίλα τού έφερνε κάθε βράδυ ένα δερμάτινο λουρί και ο κ. Λάμπρος τής το φορούσε στον λαιμό και την έβγαζε βόλτα είτε ήθελε είτε δεν ήθελε.

Απόψε λοιπόν, όπως σχεδόν πάντα, έκαναν τον περίπατό τους σε μια υποφωτισμένη, μάλλον κακόφημη, οδό που δεν αναφέρεται σε κανέναν χάρτη. Εκεί, όπως σχεδόν πάντα, συνάντησαν κάποιους γείτονες: τον κ. Μπάμπη, προϊστάμενο του κ. Λάμπρου, με τον σκύλο του τον Σερ Τζον, διασταύρωση κόκερ/γκέκα/γουίπετ και τη σύζυγό του την κ. Ελεάνα, διασταύρωση Σύριζα/ΑΝΕΛ. Οι άνθρωποι χαιρετήθηκαν εγκάρδια, οι σκύλοι μύρισαν εγκάρδια ο ένας τα πισινά του άλλου.

«Γουφ!» είπε η Σίλα. (Μετάφραση: Πάλι κοτοπουλάκι με μπρόκολο φάγατε σήμερα;)

«Γουφ!» απάντησε ο Σερ Τζον χωρίς να ξεκολλήσει τη μύτη του από τα πισινά της Σίλας. (Μετάφραση: Μάνα μου εσύ! Με τρελαίνει το άρωμά σου…)

«Τι κάνετε, αγαπητέ; Η κυρία σας, καλά;» είπε η κ. Ελεάνα. (Μετάφραση: Πώς είσαι έτσι, κακομοίρη; Η γυναίκα σου δεν ξέρει να σου σιδερώσει κανένα πουκάμισο;)

«Καλησπέρα, αργά βγήκατε σήμερα για βολτίτσα, Χαίρομαι που σας βλέπω!» είπε ο κ. Λάμπρος χαμογελώντας. (Μετάφραση: Πάλι μπροστά μου αυτοί οι γκαντέμηδες… Πρέπει να βγαίνω ακόμα πιο αργά.)

Ο κ. Μπάμπης έκανε απλώς ένα άγαρμπο νεύμα χαιρετισμού, που σήμαινε: «Δεν μου φτάνει που σε βλέπω όλη μέρα…» Ξεχώρισε τις οικονομικές σελίδες από την εφημερίδα που κρατούσε παραμάσχαλα και έσκυψε αμέσως να μαζέψει τα κακά του Σερ Τζον, που ήταν πολύ εκδηλωτικό σκυλί και το χαρακτήριζε η αμεσότητα στις κοινωνικές του σχέσεις.

Η Σίλα τον θαύμασε. «Γαβ» είπε. (Μετάφραση: Μπράβο ποσότητα! Και ποιότητα! Ούτε ανάλυση ανάλυσης πολιτικού σχολίου να είχες κάνει…) Και, στρέφοντας το κεφάλι της προς τον κ. Λάμπρο, συνέχισε: «Γαβ, γαβ!» (Μετάφραση: Βλέπεις που σου τα έλεγα; Τα λαχανικά κάνουν καλό στη δυσκοιλιότητα...)

«Τι; Θα τα κάνεις κι εσύ τώρα; Και δεν έχω πάρει εφημερίδα μαζί μου…» σκέφτηκε θορυβημένος ο κ. Λάμπρος.

Ευτυχώς, η Σίλα ήταν πιο συγκρατημένος τύπος και έκανε μόνο πέντε κακάκια πλήρως διαμορφωμένα σε μπίλιες, και ο κ. Λάμπρος μπόρεσε να τα μαζέψει εύκολα με ένα αρωματισμένο χαρτομάντιλο.

«Γαβ γαβ!» είπε αμέσως μετά η Σίλα, τραβώντας τον δυνατά από το λουρί. (Μετάφραση: Δεν θέλω να σε κάνω να περιμένεις! Αφού δεν τους αντέχεις…. Κι εγώ δεν μπορώ άλλο! Θα κάνω τα υπόλοιπα στο μπαλκόνι. Πάμε τώρα!). «Γουφ!» συμπλήρωσε απευθυνόμενη στον Σερ Τζον. (Μετάφραση: CU!)

Ο κ. Λάμπρος χαμογέλασε απολογητικά στον κ. Μπάμπη και την κ. Ελεάνα, χαιρετήθηκαν, και έφυγαν όλοι ανακουφισμένοι προς διαφορετικές κατευθύνσεις.

Ηθικά διδάγματα:

1. Κάλιο 5 και στο χέρι παρά 10 και καρτέρει.

2. Η εφημερίδα είναι απαραίτητη.

3. Τα λαχανικά κάνουν καλό.