Σνομπισμός στο φεγγάρι

Το σνόμπαρα κι απόψε το φεγγάρι
δυο λεπτά το κοίταξα και άλλο δεν βαστούσα.

Σφάλισα το παράθυρο.
Τράβηξα τις κουρτίνες.
Την πόρτα κλείδωσα.

Ίχνος από την λάμψη του μη με διαπεράσει
τίποτα μέσα μου δεν χωρούσε.

Έκλεισα τα μάτια μου,
τα κλεισα σφιχτά,
μαύρο σκέτο ν’ αντικρίζω.

Κι εκεί που ήμουν έτοιμος να αφεθώ
εκεί που πήγα να ξεχάσω,
εκεί που όλα τα κλεισα
λίγο πριν ονειρευτώ
στο μαύρο πριν μ’ αφήσω
το ’δα μπροστά μου
να με κοιτά κατάματα.

Λαμπερό. Στρογγυλό. Και σκέτο.

Αδιαφορώντας για το βλέμμα μου.
Και τότε πήγα στην σελήνη.
Για ένα βράδυ απ’ όλα χάθηκα.

Όχι στο ανεκπλήρωτο

Εκείνο που δεν δόθηκε χρωστάς
Εκείνο που το νιώσαμε και δεν μπορούμε να το πούμε
Αυτό που μόνο εμείς ξέρουμε χρωστάς

Παραμελημένο ανεκπλήρωτο
απ’ τις ψυχές γυρεύεις σημασία.