Ad frater Fictilis

πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ
Κατά Ματθαίον 26:39

κι είναι η καρδιά του αιματωμένο περιστέρι,
χέρι, που διώκει δόλους και φτενά κλεψίματα,
ποιος σφάζει τη θεότητά του κι υποφέρει.
οικεί σε ποιήματα κι υψόμετρα και κλίματα
Ηλίας Λάγιος, Πρώτος Παρακλητικός

Μαγδαληνή. φιλιά. και προδοσίες. και κάποιοι τόποι
Ηλίας Λάγιος, Η Μαγδαληνή κατά τον Θρύλο

Αυτόπτες δεν υπήρξαν στην Γεσθημανή
Γιώργος Κοροπούλης, Σκηνές από ένα γάμο, 1

«Γεσθημανή» ώρα καινή
Λίθος εδώ                      κέδρος εκεί
μια χούφτα λιόδεντρα δεσμά· ουίσκι, πάγος
ο πετεινός έχει λαλήσει κι έχω ήδη ξεχαστεί
εν τω μέσω της νυκτός, νυμφίος ράκος

«Ο Λόγος… το αίμα μου εν Ραμά»
βήμα λοξό προς τα στε[ρ]νά
πονά το άστρο που θωρώ· νεκρό(,) με φαίνει
Ο Κήπος ζώστηκε ξανά απ’ αγωνία και εκρηκτικά
Φως ιλαρόν με εγκαλεί και με προσμένει

Κλείνω το γόνυ στο κενό
{το πνεύμα αδύναμο θαρρώ,
—Βαφτίζω λέξεις στον ιδρώτα— με σαρκάζει:
«Κύριε το ποτήρι αυτό, υπό ανέσπερο ουρανό,
καν’ το να απέλθει»·} δεν κοιτώ, κι όμως μου μοιάζει

μοιάζει με κάποιον βασιλιά
—σβησμένα σήματα λυγρά—
παίζουν στα ζάρια τα κουρέλια, τα καρφιά του
Αχώρητος, μ’ αγκάθια στην καρδιά και στα μαλλιά
θέλει ο Σωτήρας να σωθεί· πικρή χαρά Του

Αγρύπνια· τελευταίο ποτό
σάρκα από σάρκα θε να βρω
Κλαγγές ακούω μακριά· με κυνηγά ο ήλιος
Σε περιβόλι σκοτεινό [μικρή μου λύκαινα, Δηώ]
εις εαυτόν —το τελευταίο φιλί— θα δώσω ο ίδιος