Λησμονημένη

Με ωτοασπίδες τριγυρνά
Μην ακούσει τον κανονιοβολισμό

Η ζωή ταυτότητα στο στόμα
Η ζωή νυχιές στα μάγουλα

Ρούχα άσπρα νοσοκομείο
Ρούχα μαύρα νεκροταφείο

Τι διέπραξες εχθές;

Προέβην σε αγρύπνια.
Έχει στιλπνή ράχη
στους προσαγωγούς της νύχτας
φύεται ένα αγκάθι
όσο σφίγγει καρφώνει
όσο καρφώνει σφίγγει
νήπια μαθαίνουν τους αριθμούς
λένε φυτό, ζώο και πράγμα
παρακαλώ, ευχαριστώ.
Ζητούν από την μάνα τους
να μάθουν τίνος σπέρμα είναι,
εκείνη τους δείχνει το χωράφι.

De Profundis

Γράφω από το στόμα του κόσμου
ένοικος φυλακής υψίστης ασφαλείας
με δόντια και γλώσσες τρεις πιθαμές.

Ο σκαφτιάς πάνω στο πρόσωπο σου
δούλεψε υπερωρίες,
έχουν ανοίξει νέες δίοδοι και λεωφόροι.

Φοβήθηκα πολύ σε μια αναβίωση πεπρωμένου
με την επίγνωση του αναπόφευκτου.
Μέτρησα πολλές πτώσεις σε χαμόγελα.

Το σύμπαν έχει σαδιστικές τάσεις
σωστοί άνθρωποι σε λάθος χρόνο
βγάλτα πέρα μόνος σου πριν το αποθνήσκειν

Κι εκείνος να σε σκάβει κι εγώ να βλέπω,
να βγάζω το δέρμα μου
να συμπληρώνω στο δικό σου.

Δεν έγινα ποτέ ο άνθρωπος του καναπέ
Πάνω από τον στόχο στο δεξί μου χέρι
Είναι να ηρεμήσει ο πόνος σ' ένα στομάχι

άλλο, όχι το δικό μου.
Είναι μέρες κρατώ αγρύπνια και νηστεία
είναι χρόνια που ήρθαν και έδειξαν τα στήθη τους

με πείνα προστρέχω στην τροφό
να με χορτάσει όσα στερήθηκα
και τώρα πάλι χάνω.

Δεν είναι ότι έφτασα στην πηγή.
Είναι που ήπια νερό.
Δεν καταδέχομαι να γυρίζω άλλο διψασμένος.