Ρομαντικοί

Ποτέ δεν θα είμαστε ελεύθεροι
ποτέ δεν θα είμαστε αυτοπειθαρχημένοι 
ποτέ δεν θα είμαστε μοντέρνοι
θα συνεχίσουμε να είμαστε κάτι ρομαντικοί
παγιδευμένοι στις παρορμήσεις τους
θα συνεχίσουμε να λατρεύουμε τις αγαπημένες μας
εξιδανικευμένες
τοποθετώντας της σε βωμούς
προσκυνώντας τες
με τελετές ειδωλολατρικές
επειδή νιώθουμε ενοχές ή περηφάνια
επειδή παραδοθήκαμε στις σαρκικές ηδονές
επειδή η τύφλωσή μας είναι σεξουαλική και άπληστη
επειδή ο ερωτισμός μας είναι ατελέσφορος, ακόλαστος
και το κληροδότημά του είναι αμέτρητες στρατιές
από κέρινες κούκλες
είμαστε κάτι κακόμοιροι ρομαντικοί
ανίκανοι να νιώσουμε ευχαρίστηση
ανεξάρτητη από συναισθηματική προσκόλληση
Ή απλώς, γιατί νιώθουμε λιγότερο αγαπημένοι,
κατώτεροι
Έτσι γινόμαστε δαιμόνια
άπιαστα και φευγαλέα
οι ζωές μας ξεγλιστρούν
χάνονται σαν το νερό
μέσα απ’ τα δάχτυλά μας
Και από αδράνεια εξακολουθούμε
να μην επανακτούμε τα απολεσμένα εδάφη
Συλλέκτες για έρωτες απόλυτους
αλλά στερημένοι από αγάπες αληθινές
Ρομαντικοί
Ακατάλληλοι για πραγματικά πάθη, ατέρμονα
Κάτι ρομαντικοί εραστές παροδικοί

Αλγεινή αναπόληση

Είναι το πιο ευαίσθητο του χαρακτήρα σου
που η αναπόλησή του με πονάει
σαν πέφτει η νύχτα
μακριά απ’ τη ζεστασιά του βλέμματός σου

Όταν η μέρα ηττημένη από τον κάματο
παραδίδει το σώμα της και κείται
στην κλίνη του παρελθόντος για σήμερα,
ευφραίνομαι νιώθοντας πως μου λείπεις
αφήνομαι στη σκέψη της οστικής μάζας
που συναρμολογεί τα χέρια σου
υψωμένα για να διευθύνουν τη συμφωνία
της ζωής και της προσμονής

Σταματώ και σκέφτομαι τα πιθανά δρομολόγια
προς την πλησμονή της αργασμένης σου ύπαρξης
κι έτσι ξεκουράζομαι
καθώς αναζητώ το κατώφλι που οδηγεί στο απόγειο
του να στενάζω για σένα
και να αναπνέω κοντά σου

Ανιχνευτές αγάπης

Περιχαρακώνεσαι σε ξένα λόγια, σε ξένες ζωές
ξεγλιστρώντας πάντα από τους ανιχνευτές αγάπης
Προσπαθώ να νοσταλγήσω
Ξέροντας πως η ματαίωση

Είναι ο κανόνας
όμως εσύ έχεις τον μύθο στο αίμα
τα λόγια και οι προθέσεις σου γητεύουν
μα είναι οι πράξεις σου αυτές που
καταστρατηγούν όλους τους τόπους, που διαμόρφωσες
αγάπης
και το χαμόγελό μου δεν πουλιέται

Τη νύχτα με τις γενναιόδωρες τις αγκαλιές
τα επιτυχημένα προφίλ σε ψηφιακούς τόπους
έτοιμες φράσεις και αναμασημένες συγκινήσεις
δεν θέλησα ανάσες που γίνονται
σφιχτό σκοινί γύρω από τον λαιμό
ούτε προσκλήσεις
για μετοίκηση στην κόλαση

Όλες οι μέρες μοιάζουν να κυλούν στο καθαρτήριο
σε μια ζωή φαντασιακή και άξενη
ανθρώπων κρυμμένων πίσω από πόρτες κλειστές
με μάτια ερμητικά και ψυχές έρημες
που αχρείαστους αφήνουν
της αγάπης τους ανιχνευτές
Και όλο επιμένω εγώ
να θέλω να κείτομαι
σε μήκη και σε πλάτη
όπου ο πόνος
δεν φτύνει στα μούτρα τη χαρά του

Σε προδομένες φυλλωσιές

Τις μέρες που οι στίχοι βασανίζουνε τη σκέψη μας
και οι λέξεις το μυαλό μας το στοιχειώνουν
σαν ασχημάτιστες μορφές
που προσπαθούν να σπάσουν μια κατάρα
και πια με σάρκα φρέσκια να αναδυθούν
να μαρτυρήσουν την αλήθεια
αυξάνονται οι αποστάσεις ανάμεσα σε εκείνους
που αγαπήθηκαν και αγάπησαν πολύ
και κάποια δέντρα αιμορραγούν
ώσπου ποτάμια κόκκινα να σχηματίσουν
και μέσα τους να πέσουνε
όλες οι πληγωμένες μας καρδιές
να ξεπλυθούν να γιάνουν
για να μπορέσουνε ξανά τον θρύλο της αγάπης
στα νεογέννητα μωρά να διηγηθούν
να τα γητέψουν με την πλάνη της
και νόημα να δώσουνε στων λέξεων το άκουσμα
κάνοντας τη γραφίδα μας θεράποντα και φαρμακό
για πουλημένα όνειρα σε προδομένες φυλλωσιές
που στοίχειωσαν τις πληγωμένες τις καρδιές