Επιστρέφοντας από το ψάρεμα ρώτησε:

– Και γιατί, χρυσό μου, αλανιάρης και όχι αλανιάρα, θα μας αλλάξεις και το φύλο τώρα;

Πήρα μια από τις τσιπούρες που είχαμε ψαρέψει, κάπου τριακόσια γραμμάρια, την τοποθέτησα μπροστά της πάνω σε έναν λείο βράχο και με ύφος εκατό καρδιναλίων, της ζήτησα ένα τσιμπιδάκι των φρυδιών κι έναν μεγεθυντικό φακό. Η Έρρικα, συμμαθητής και παιδικός μου φίλος, είχε πάντοτε, όπου κι αν πήγαινε, όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ περιποίησης προσώπου και σώματος στο ροζ τσαντάκι της. Από τότε, μάλιστα, που έκανε αλλαγή φύλου κι από Ερρίκος έγινε Έρρικα, κουβαλούσε όχι μόνο τα απαραίτητα αλλά ολόκληρο μπουντουάρ.
Τράβηξα προσεκτικά με το τσιμπιδάκι ένα από τα λέπια της τσιπούρας και με τον μικρό περίτεχνο μεγεθυντικό φακό, επιχείρησα να εντοπίσω και να μετρήσω τους κύκλους που ήταν χαραγμένοι πάνω του. Κάθε έντονος κύκλος που είναι χαραγμένος στην επιφάνεια του λεπιού αντιστοιχεί σε ένα χρόνο ζωής, της εξήγησα. Αυτή έσκυψε να διαπιστώσει τα επιστημονικά ευρήματα και το μεγαλοπρεπές στήθος της, εντυπωσιακότερο κι από της Λαβέρν Κοξ, ξεπρόβαλε μέσα από το λευκό, θερινό φανελάκι.

– Ααα, ναι, τους βλέπω, φώναξε ενθουσιασμένη. Τρεις κύκλοι, δυο έντονοι λόγω ηλικίας και ένας, ο λιγότερο έντονος, από αλλαγή στη διατροφή ή από άλλη αιτία. Και γιατί αλανιάρης αγάπη;

– Γιατί, αγάπη, το ψάρι μας είναι μικρότερο από τριών χρονών και στα τρία χρόνια της ζωής της η τσιπούρα την κάνει, αλλάζει φύλο, από αρσενική γίνεται θηλυκή… Γι αυτό αλανιάρης αγάπη.

– Πλάκα κάνεις, φώναξε εντυπωσιασμένη, κι εγώ η ηλίθια πλήρωσα μια περιουσία γι αυτό, και ξέσπασε σε γέλια.

– Η φύση προηγείται, αγάπη, τα τακτοποιεί όλα κατά τη βούλησή της, είπα και πήγα για ύπνο στη σκηνή μου.

Ήμασταν όλο το βράδυ άυπνοι, ψαρεύοντας αλανιάρηδες για να τους μαγειρέψει η Έρρικα με τον τρόπο που μόνο αυτή ήξερε…