Kάτω Τιθορέα Φθιώτιδας. Αύγουστος 2023. Ανεπίτρεπτα, δίχως ίχνος συστολής, η φωτιά αφανίζει δένδρα, πεύκα, εκτάσεις γης. Και μελίσσια. Τα μελίσσια του. Τη ζωή του όλη. Αγόρι ήτανε ίσαμε 7 χρονών. Tι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις; Μελισσοκόμος, αποκρίνονταν και το στόμα μαζί και η ψυχή του γέμιζε άνθη, γύρη, νέκταρ και πρόπολη, κι ένα γλυκόηχο θρόισμα ακολουθούσε κάθε του βήμα. Αόρατα διάφανα φτερά, σε ανυπολόγιστα ταχύ ρυθμό ανοιγόκλειναν, προστατεύοντας κάθε του βήμα από πληγές κι απρόσμενες συμφορές. Φτερά που ακάματα κινούνταν σε έναν άχρονο χρόνο που χωρούσε έως και 14.000 κινήσεις το λεπτό. Ταξίδευε, δίχως ποτέ να φύγει από τον τόπο του.

Στα 77 του χρόνια το τέλος. Τα μελίσσια του, η ζωή του όλη στις φλόγες. Ατελέσφορη η προσπάθεια να σώσει, να σωθεί. Αρπάζει ο ίδιος φωτιά. Καίγεται μαζί με τις ξύλινες κυψέλες. Με σοβαρά εγκαύματα μεταφέρεται στην κλινική. Ψυχορραγεί. «Δες» λέει η νοσηλεύτρια «πεθαίνει δίχως πόνο. Σαν κάποιος που έχει αγαπηθεί ή έχει αγαπήσει πολύ».

Αφήνοντας την τελευταία του πνοή ο μελισσοκόμος νιώθει κάτι σαν χάδι, μια απόκοσμα ευεργετική δροσιά αναδύεται απρόσμενα από την καμένη, ολόγυρα, γη. Από παιδί, από τα επτά, ίσως και πιο πριν, ίσως και από τα πέντε ή και τα τεσσάρα του χρόνια, γνώριζε, με τον τρόπο που οι αμόλυντοι οργανισμοί γνωρίζουν, ότι οι μέλισσες όταν καίγεται το κερί τους δεν αφήνουν καπνό, αλλά ένα απαλό φως. Σε αυτό το γαλαζωπό της νύχτας φως γνέφει τώρα ο θνήσκων μελισσοκόμος καθώς μια σταγόνα μέλι χύνεται από ένα αόρατο σημείο και στάζει στο μέτωπο του.

Αυτό που διάλεξες να γίνεις με αυτό πάντα θα πεθαίνεις

Μια σταγόνα μέλι σημαίνει επίσκεψη σε 75.000 λουλούδια. Ένας ανθισμένος κήπος από πανσέδες, πασχαλιές, ζουμπούλια, βιγόνιες, αμαρυλλίδες, γεράνια, χαμομήλια, κρινάκια του αγρού. Ονόματα λουλουδιών, σαν πρόσωπα καλών ανθρώπων, αγκαλιάζουν με στοργή το αλλοτινό αγόρι. Δεῦτε τελευταῖον ἀσπασμόν. Το καμένο σώμα τού μελισσοκόμου φέγγει με ένα παράξενα χρυσίζον φως. Ίδιο με τα μάτια της μάνας του όταν τον κράτησε για πρώτη φορά στην αγκαλιά της.

Αυτό που σε διάλεξε να γίνεις, με αυτό πάντα θα αποδίδεσαι στη μητέρα γη.