Μήτρα μαύρη μ’έβγαλε, μειζόνων και ελασσόνων.
Είμαι ο καθ’υπερβολήν, η σαρξ εκ της σαρκός της·
ο contre jour, ο αγχέμαχος· η γλώσσα με τη γλώσσα.

Εκείνη ζει με σκότος βιβλικό τις πολικές της νύχτες. Πύρινη και ηλιόφωτη.
Όποιος την αγαπήσει, κερδίζει αειθαλή ζωή και Δόξα εν Υψίστοις.
Εγώ εσωστρέφω ρητορώ. Εγώ ελαύνω έκρηξη. Θάνατο και ζωή ελαύνω.
Ρέω με ρέοντες ποταμούς σαρώνω ασπρόρουχα και polaroid προγόνων.

Άγγελε Ταξιάρχη μου και Παλαμά δραγάτη μου
γέρο μου, Κώστα, μάστορα και Απόστολε Ανδρέα
βάλτε φωτιά στους κλήδονες, φιλήστε τις φιλήδονες.

Γιατί είμαι ήπαρ μελανό, συκώτι νεογοτθικό
Perpetual Adoration στη Βούδα και την Πέστη,
με οξυκόρυφους σπασμούς κι αψιδωτές τις πύλες
                  του Ερχομένου.