ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΗΣ

Αγαπάω την πατρίδα μου
και την οικογένειά μου.
Είμαι φοβιτσιάρης
αλλά θα θυσιαστώ για το παιδί μου
αν χρειαστεί.
Συγκινούμαι
με τις λυπητερές ιστορίες.
Μακριά από την πατρίδα μου,
απέναντι,
είναι κι άλλοι, σαν και μένα,
πιο πολλοί,
πιο λίγοι,
που αγαπούνε την Πατρίδα τους
και την οικογένειά τους
κι ενώ είναι φοβιτσιάρηδες
θα δώσουν τη ζωή τους
για το παιδί τους.
Δε μιλάνε τη γλώσσα μου,
γι’ αυτό είναι παλιάνθρωποι,
και τους μισώ,
γι’ αυτό μόνο θα τους σκοτώσω,
θα με σκοτώσουν.
Αν μπορούσα να μιλήσω
σ’ έναν απ’ αυτούς
κι εσύ σε άλλον, κι εσύ σε άλλον,
θα δακρύζαμε μαζί
για τα σπίτια μας,
για τους Εθνικούς μας Ύμνους.
Όχι
θα τους σκοτώσουμε!
Δεν προλαβαίνουμε
να μιλήσουμε με την ησυχία μας.
Είναι πολλοί,
είναι ατέλειωτοι
δε βλέπουμε τα φοβισμένα μάτια τους,
δεν θα μάθουμε αν μοιάζουνε
τα δάκρυα των μητέρων μας,
δεν θα μιλήσουμε,
είμαστε ατέλειωτοι,
θα τους σκοτώσουμε.