^{( ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ )}

1. Βōšeṯ (Ἐς δὲ τὰ ἔσχατα νουσήματα αἱ ἔσχαται θεραπεῖαι ἐς ἀκριβείην, κράτισται / Ιπποκρατική Συλλογή, Αφορισμοί Α.6)

Λοιπόν,
τώρα μπορείτε να
φανταστείτε κάποιον που
κατεβαίνει στο υπόγειο τού
ανθοπωλείου για να
διαβάσει πρώτα και μετά για να
δει                          
ένα
κομμάτι τής
πραγματικότητας                                                                                                                

βέβαια, αυτό δεν
γίνεται τακτικά           εγώ
πάντως       δεν είμαι εδώ                   κοφτερές οι κορυφές του διαβόλου            
η εγκράτεια του σκαθαριού περικλείεται
μέσα σε ένα κύκλο από αλάτι   κι εσείς
θα ανακαλύψετε                                  
τη βραχιόνιο αρτηρία
εκείνο το όριο       δηλαδή όπου
θα σας δέσουν —
αλλά και αυτό θα το ξεχάσετε όταν τον αντικρίσετε—                                                        
ένας μονοκλινής κρύσταλλος
που αρχικά θυμίζει
παλλασίτη:   ημιδιαφανής και στροβιλίζων.

2. Αύξων αμφίκυρτος

Κάποια στιγμή νομίζουμε ότι θα γίνουμε ίδιοι
η ένδεια που συναντά κανείς στα εντόσθια: έχεις τον έλεγχο;
εσείς πως
δίνετε και πως δέχεστε
διαταγές     τον Αύγουστο η δουλειά σου είναι
να κοινοποιείς όλους τους χρησμούς
που έρχονται από την Ανατολή                                                                      
    δεν είμαι εδώ
επιβίωσα                         επινοώντας
διαγράμματα     &συστήματα που έκρυβαν
όσα δεν υπήρχαν                                                                                              
    ποιος είναι εδώ
περνάς τους πάντες από έλεγχο: η ένδεια που συναντά κανείς στα εντόσθια
η σακούλα της ενδοφλέβιας ένας κρύσταλλος μονοκλινής, ημιδιαφανής και στροβιλίζων
η επανάληψη απλώνεται
έξω από τον κύκλο από αλάτι και
    αποκτά την ιδιότητα να διηθεί παρακείμενους
ιστούς και όργανα                            
μεθίσταται δηλαδή εκούσια
στους επιχώριους λεμφαδένες
πάνω ή κάτω     στην μοριακή στιβάδα αποτυπώνεται η εμμονή με την ανάληψη στους ουρανούς               η απάντηση βρίσκεται στις υφάντρες που στερεώνουν
τα σωθικά μας με μαρμάρινη κλωστή —
όταν έρχεται η ώρα να σταθούμε
στην επιφάνεια του νερού, η εσωτερική
πίεση μας αναγκάζει να
κάνουμε την
τομή στο δέρμα και να τραβήξουμε την κουρτίνα

Στο λεξικό Liddell-Scott, στο λήμμα για το ουσιαστικό «αράχνη» σημειώνεται ότι είναι πιθανή αλλά αναπόδεικτη η σχέση του με το ουσιαστικό «ἄρκυς» (δίχτυ ή βρόχος). To αμέσως προηγούμενο λήμμα είναι εκείνο του του ρήματος «ἀράσσω», που σημαίνει κτυπῶ, κρούω ἰσχυρῶς, συγκρούω, κατασυντρίβω. Το ποίημα συχνά υπάρχει για να μας θυμίσει ότι και αυτό πρέπει να καταστραφεί.

3. ΤΝΜ

αν το χαρτί       πάνω στο οποίο
ζωγραφίζουμε τον χάρτη
μοιάζει να γίνεται ολοένα και πιο σκληρό
και η διαφοροποίηση των κινήσεων των χεριών μας
ολοένα και πιο φτωχή
τότε οι συνήθειες και οι πρακτικές μας         σε βάθος χρόνου
αποκτούν ολοένα επιθετικότερη συμπεριφορά

αν το χαρτί       πάνω στο οποίο
ζωγραφίζουμε τον χάρτη
τρίβεται με την ίδια ευκολία με εκείνη που τα ξεχασμένα σώματα
στο υπόγειο του μουσείου ρευστοποιούνται όταν τα κουνάς πολύ μέσα στο φέρετρο,
τότε καιρός
να μετρήσουμε την ακτινοβολία
υποβάθρου  & να δούμε
ποιος θα μείνει περισσότερο στον σηκό
(αυτό το αχανές γαστρεντερικό σύστημα που
χωνεύει τα πάντα)
μετράω τον χρόνο σύμφωνα με τις μέρες
που δεν θυμάμαι                                                                           (είναι 29 Φεβρουαρίου κάθε μέρα)
έγινα δέντρο, κουκίδα,
κρίκος, σχισμή, έρημος
για να μπορέσω να επεκτείνω τον εαυτό μου
μέσα σε όρια φτιαγμένα
από οξειδωμένους συνδετήρες και σύνολα γεμάτα λάθος ερμηνείες
(ποιος είναι εδώ
ποιος το γνωρίζει όλο αυτό
όποιος το έχει ζήσει το έχει κάνει ξανά και ξανά
και ξέρει πως κρύβει κανείς τον πεθαμένο στην μπανιέρα
καθώς τον ρουφάει
το σιφόνι)

αν δεν το έχεις κατα  
        γράψει, τότε
πώς μπορείς
να το αποδείξεις
                                                                        ἐδιζησάμην ἐμεωυτόν
(ποιο ήταν το νούμερό
μου στη σειρά; Πόσο χρόνο
έχω ακόμη;)

4. Φθίνων αμφίκυρτος

άραγε
έχω υπάρξει ποτέ στην πραγματικότητα ή
είμαι ένα φάντασμα
που γνωρίζει πολύ καλά
την άρνηση
της σακατεμένης
αλληλουχίας του σώματος
που στοιχειώνει                                                                
τη στιγμή τής
αδελφοποίησης
με μια άλλη
μηχανή     όλοι φωνάζουν μαζί όλοι μαζί απαγγέλουν αλλά κανείς δεν ξέρει ποιο   
κλουβί ανακάλυψες
και τι τραγουδάς                                     με
φωνή
που σου θυμίζει τους αύλακες που
πάλλονται κάθε φορά
μέχρι όλες οι εικόνες να
καλυφθούν από χιόνι όχι δεν είναι
τα γενέθλιά σου
όλοι μαζί απαγγέλουμε   οι μυρωδιές μας μπορεί
και να μοιάζουν                                         περίμενε λίγο
οι ιστορίες σου έχουν κορακιάσει  
δεν πίστευα καμία από αυτές αλλά τώρα
καταλαβαίνω τι είναι εκείνο
που αρνείται τις ιστορίες αυτές
επειδή τις θεωρεί         μίασμα
εμπρός στα φώτα της
και ακρωτηριάζει
το μωβ χρώμα όπως αυτό εκπέμπεται
από την μπανιέρα δεν είναι ορατό
ούτε στα πουλιά
        
ο στενός διάδρομος και η αμοιβαία απώθηση ως διάλεκτος
πριν την συνάντηση
στο αίθριο: προσπάθησα να έρθω
όσο πιο γρήγορα γινόταν. Τώρα
τώρα καταλαβαίνω τι
ήθελα να πω όταν έλεγα
ότι δεν πίστευα καμία από εκείνες τις
ιστορίες.