Ο Από Μηχανής

Σαν έρχεσαι με τον Μορφέα
για συμβουλές που σου ζητώ,
είμαι μια βάρκα. Ναυαγώ.
Κι αν θες, έλα με τον Ορφέα,

να μου χαρίσεις μυστικό
τραγούδι. Η τέχνη της ζωής
πώς να μην είναι, πριν χαθείς,
σαν πέτρα στο βαθύ βυθό;

Φόρεσε, μόνο, τα καλά σου
και τον καπνό σου να φουμάρεις
βαθιά κι αργά, μα να ’ρθεις βιάσου

σαν φτάσει η δύσκολη στιγμή·
κόψε απ’ τον δρόμο γιασεμί
κι έλα μια βόλτα να με πάρεις.

Ο Από Μηχανής (διασκευή)

Μιας εποχής τερπικεραύνου
μετέωρη κι ύπνου νηδύμου,
ακούω φωνή να λέει: Παιδί μου!
Ξυπνώ. Του οράματος του χαύνου

διασαλευτής με τον Μορφέα
κι εγώ δεν την ακολουθώ
τη συμβουλή σου. Πάω να πω:
σώπα όταν κάνουμε παρέα.

Φόρεσε, μόνο, τα καλά σου
και τον καπνό σου να φουμάρεις
βαθιά κι αργά, μα να ’ρθεις βιάσου

σαν φτάσει η δύσκολη στιγμή·
κόψε απ’ τον δρόμο γιασεμί
κι έλα μια βόλτα να με πάρεις.