Μέσα σε δέντρα και φυλλωσιές, εκεί που μόνο οι πιο ζωηρές ακτίνες του ήλιου φθάνουν, που λουλούδια κόκκινα, σαν από λάβα, ανθίζουν πάνω σε μίσχους θεόρατους, κατακίτρινους που ελαφροκινούνται στο παραμικρό άγγιγμα, εκεί, ο Πάνας τραπέζωνε τις καλεσμένες του για να απολαύσουν τη μαγειρική του. Το διάσημο τραπέζι του Πάνα, δώρο της Εκάτης, με τεράστιο κρεβάτι έμοιαζε. Το στρώμα του ήταν φτιαγμένο από ολόλευκες πλεξούδες μαλλιών αγριοπροβάτων, σφιχτά δεμένες με λεία, αστραφτερά έντερα λύκων και δέρματα φιδιών, ενώ ανάμεσα από τις πλεξούδες, πορτοκαλί ολοστρόγγυλα μικρά μπαλάκια από ρίζες αγάπανθου απελευθέρωναν σπάνια, μεθυστικά αρώματα. Το τραπέζι στηριζόταν σε πόδια ζώων και πουλιών, το ένα διαφορετικό από το άλλο και σε ουρές ψαριών διαφορετικές η μία από την άλλη που συνεχώς πάλλονταν. Δεξιά και αριστερά του τραπεζιού προεξείχαν δυο πελώρια λευκά φτερά που κάθε τόσο κινούνταν ρυθμικά παράγοντας ήχους γοητευτικούς και απόκοσμους.

Ο Πάνας, όρθιος πάνω στο τραπέζι του, καλωσόριζε την εκάστοτε προσκεκλημένη του (μόνο γυναίκες καλούσε ο Πάνας) προσφέροντας για καλωσόρισμα ένα μικρό κέρασμα, επιμήκεις όρχεις χελιού μέσα ορθάνοιχτα άνθη ροζ ορχιδέας. Αφού βολεύονταν στις θέσεις τους, ο Πάνας άρχισε να σερβίρει τις περιπέτειές του στο δάσος, τις ιστορίες του με τις νύμφες, μιλούσε για τα μυστικά του νερού που δεν γνωρίζει εμπόδια και παντού εισχωρεί, για το πάθος που δείχνουν τα μεγάλα θηλαστικά όταν σμίγουν ερωτικά, για τα αρώματα που αναδύουν τα σώματα των θεών, περιέγραφε αναλυτικά και με κάθε λεπτομέρεια το ωκεάνειο κορμί της Αφροδίτης και αυτό του Απόλλωνα καθώς αναρριγά, εκτοξεύεται και ανυψώνεται όταν παίζει την άρπα του, μιλούσε για την υγρασία του σύμπαντος που τους ιστούς των ανθρώπων αναζωογονεί, τις διαδρομές του αίματος στις μικρές φλεβίτσες του σώματος και τους ήχους που σκορπούν οι φαντασιώσεις στα σπλάχνα των θνητών και των ημίθεων. Η προσκεκλημένη του μαγευόταν να τον ακούει, ξετρελαινόταν με τον τρόπο που σέρβιρε τις ιστορίες του, και τότε, εκείνος την πλησίαζε, την οδηγούσε στη μέση του παράξενου αυτού τραπεζιού και με τα ισχυρά, μυώδη πόδια του έσπαγε τα πορτοκαλί ολοστρόγγυλα μπαλάκια από όπου δεκάδες στιβαροί, κατακόκκινοι ύπεροι λουλουδιών με φλογίζοντα άκρα ξεπετάγονταν και τα φτερά του τραπεζιού όλο και πιο γρήγορα πάλλονταν και κάπως έτσι, χωρίς να το καταλάβει, η προσκεκλημένη του ένιωθε να εγκαταλείπει τις σεμνότητες της επίγειας ζωής και στα ουράνια ν’ ανυψώνεται.

Η φήμη της μαγειρικής του Πάνα προκάλεσε στον Δία ζήλεια απίστευτη και τον Άρη έστειλε να διαλύσει το μαγικό του τραπέζι. Ο Άρης, αρματωμένος με τόξο, ξίφος και δόρυ, όρμησε καταπάνω του και πύρινα βέλη ετοίμασε να εκτοξεύσει. Τότε ο Πάνας τον προσκάλεσε να καθίσει μαζί του και μετά να εκτελέσει του Δία την εντολή. Ο Άρης, σίγουρος και ατρόμητος καθώς ήταν, δέχτηκε. Ήταν η πρώτη φορά που ο Πάνας γευμάτιζε με έναν άνδρα, ήταν η πρώτη φορά που μαγείρεψε ιστορίες και τις σέρβιρε για χάρη ενός άνδρα, άνδρα σκληροτράχηλου και πολεμιστή ονομαστoύ. Ο Άρης, ενθουσιασμένος από το γεύμα, γύρισε στον Όλυμπο και στον Δία πρότεινε να μην επιχειρήσει να κάνει κακό στον Πάνα γιατί η μαγειρική του έναι υπεράνω θεών και ανθρώπων και με μια τσαχπίνικη χορευτική κίνηση, που παραξένεψε τον Δία, πέταξε ξίφη και δόρατα και επί δυο συναπτά έτη δεν ξαναφάνηκε στον Όλυμπο.